Ons leesboek

[p. 107]

Mohammed.

Mohammed was de stichter van de godsdienst der Slamschen. Hij werd in het jaar 571 te Mekka in Arabië geboren Zijn oom bracht hem groot, daar hij reeds jong wees was.

De godsdienst van de Arabieren bestond toen voor een groot deel in de verering van een steen, Kaäba genoemd, waarvan beweerd werd, dat de Engel Gabriël hem aan Ismaël (de stamvader der Arabieren) geschonken had. En deze steen werd bewaard in een tempel die ook de naam Kaäba had.

De verering bestond in het kussen van deze steen, in het rondwandelen, tot zevenmaal toe, om de Kaäba heen. Mohammed zag dit alles, maar hij vond deze godsdienst lang niet bevredigend, en besloot als hervormer op te treden.

Hij trok zich in de eenzaamheid terug en vertelde eindelijk, dat de Engel Gabriël hem bezocht had en hem opgedragen had een nieuwe leer te verkondigen. En het beginsel van die leer was: ‘Er is maar één God en Mohammed is zijn profeet’. Hij vertelde, dat de Engel Gabriël hem een grauwe schimmel had gegeven, waarmee hij met bliksemsnelheid door de lucht was gegaan naar de berg Sinaï, Bethlehem en Jeruzalem. Vóór de tempel te Jeruzalem bleef de schimmel staan, terwijl hij daarbinnen bad, met Abraham, Mozes en Jezus. Langs een ladder van goud en edelgesteenten leidde Gabriël hem toen naar de zeven hemelen. Alles blonk daar van goud en zilver en edelgesteenten. Hij zag de Engel Asrafel in de zevende hemel. De Engel was zo groot als de ruimte van de morgen tot de avond; hij had een millioen hoofden; ieder hoofd had een millioen monden, en elke mond een millioen tongen om God te loven. Door aartsvaders en profeten overal verwelkomd, kwam hij eindelijk in de tegenwoordigheid van God, die hem zijn wil bekend maakte.

Deze wonderlijke storie vond in het begin weinig geloof en veel tegenstand. Mohammed moest zelfs voor zijn leven vluchten. Hij vluchtte naar de stad Jathreb, waar de bevolking

[p. 108]

op dat oogenblik juist in vijandschap verkeerde met zijn vervolgers. Van toen af heet de stad Medina el Nabi, dat is, stad van de Profeet. Toen later de leer van Mohammed gegrondvest was, beschouwden de Mohammedanen deze vlucht als zó gewichtig, dat zij hun jaartelling met dat jaar begonnen. Die vlucht geschiedde in het jaar 622 van onze jaartelling. In Medina verzamelde Mohammed een strijdmacht en trok tegen Mekka op, dat hij ook onderwierp. Van kracht tot kracht ging hij toen steeds vooruit en, toen hij stierf, had hij geheel Arabië voor zijn leer gewonnen.

Mohammeds persoonlijke invloed vooral moet veel bijgedragen hebben tot uitbreiding van zijn leer. Hij was een bijzonder beminnelijk man; daarbij vol ernst en waardigheid en eenvoud.

De bijbel van de Mohammedanen heet Koran; die verkondigt, dat er maar één God is en Mohammed zijn Profeet (Mozes en Jezus zijn maar gezanten van God), dat er een opstanding is uit de doden, een laatste oordeel, en voor de gelovigen aan de leer een leven hiernamaals, vol genietingen naar aardsche begrippen van al wat heerlijk is. De Koran schrijft voor: rechtvaardigheid en weldoen, bidden, vasten, geven aan de armen, en vooral uitbreiding van het Slamsche geloof met geweld van wapenen. Het gevolg hiervan was, dat, toen de leer eenmaal wortel geschoten had, de Arabieren grote veroveringstochten ondernamen om de ‘ongelovigen’ te onderwerpen. Hun dapperheid was onweerstaanbaar; en zo was er een tijd, dat hun vlag waaide van Gibraltar (aan de Zuidkust van Spanje) tot in Indië. Hun leer telt vandaag nog omtrent 170 millioen belijders.