Ons leesboek

Die Smid.
[Naar H.W. Longfellow.]

Onder 'n groot kastanje-boom

Daar woon ons dorp zijn smid,

Hij is 'n kerel van trap-vas

In elke spier en lid,

En in zijn arme hard en bruin

Zit staal, tot in die pit.

Zijn aangezig is bruin zo's leer,

Zijn hare zwart en dig;

Die zweet tap van zijn voorkop af,

Hij weet dat werk is plig.

Niks schuld hij iemand, en hij kijk

Die wereld in 't gezig.

Jij kan zijn blaasbalk altijd hoor,

Van 's morgens vroeg tot laat,

Daarbij die zware maat-geluid

Zo's hij zijn hamer slaat -

Net zo's die dorp zijn kerk-klok als

Die zon te ruste gaat.

Die kinders wat van school af kom

Blijf bij die deur staan loer,

[p. 21]

 

Hul hoor te graag die blaasbalk raas

 

En wil die vuur zien roer;

 

Hul vang die vonkies wat daar spat -

 

Zo's kaf van 'n koring-vloer.

 

 

 

Jij krij hom Zondags in die kerk,

 

Zijn zeuns zit aan zijn zij;

 

Hij hoor die preek met aandag aan

 

En, in die voorste rij,

 

Ken hij zijn dochter aan haar stem -

 

Zijn hart klop vroom en blij.

 

 

 

Dit's net of hij haar ma hoor zing,

 

Ver in die Hemelland!

 

Hij denk aan haar en aan haar graf,

 

Diep in die Kerkhof-zand, -

 

En uit zijn oge veeg hij stil

 

Een traan weg met zijn hand.

 

 

 

Bij vreugd' en smart doet hij zijn werk

 

En volg zijn levensweg.

 

Al wat hij aanvat 's morgens vroeg

 

Is 's avonds klaar en reg;

 

En dan kan hij als eere-man

 

Zijn hoofd te ruste leg.

 

 

 

Ja, vriend, ons dank jou voor die les

 

Wat jij ons almal leer:

 

Zó, aan die levenshaard en vuur,

 

Moet ons ons almal weer, -

 

Gedachtes op die aanbeeld smeed

 

En daden, meer en meer.