Gedenkschriften over Vlaamse Beweging en Belgische politiek
(1971)–Frans van Cauwelaert– Auteursrechtelijk beschermdUit het archief van Frans van Cauwelaert 1
[pagina 62]
| |
Bezoek aan Z. Em. den Kardinaal om te spreken over de Vlaamsche Vacantieleergangen. 19 juli 1907Ga naar voetnoot(1)In de wachtkamer aangetroffen: Proff. RemyGa naar voetnoot(2) en LadeuzeGa naar voetnoot(3)Prof. Remy vroeg me onmiddellijk hoe het stond met de vakantieleergangen. Ik antwoordde dat we moesten wachten op het antwoord van 't Episcopaat en maakte er mijn beklag over dat de Bisschoppen door hun wantrouwen en door de ontmoedigende behandelingen de bezadigde en bezonnene Vlaamschgezinden verzwakten tegenover de meer geweldigen. Wat zeer bedenkelijk is voor de katholieke zaak en den invloed der Bisschoppen. Op zijn vraag of we wellicht niet te laat hadden de goedkeuring gevraagd, heb ik bekend reeds vóór een jaar het plan te hebben meegedeeld aan Zijne Eminentie en om goedkeuring te hebben gevraagd, enz. Met Ladeuze over den SyllabusGa naar voetnoot(4). Nooit, meende de Prof., was de reactie heviger te Rome. Zelfs Kardinaal RampollaGa naar voetnoot(5) is voor nieuwere opvatting ontoegankelijk. De historische en de philosophische scholen worden als moedwillig door mekaar geworpen en gelijkelijk verworpen. Hij zag echter geen reden nog om te ver- | |
[pagina 63]
| |
anderen, daar buiten het woord ‘toute erreur’ de nieuwe tekst maar bevestigt wat het Concilie van Trente reeds had vastgesteldGa naar voetnoot(6). | |
Onderhoud met Zijne EminentieZijne Eminentie herhaalde me onmiddellijk dat het hem onmogelijk zou zijn iets toe te staan, vóór de vergadering der Bisschoppen (24n en 25n). Ik bemerkte dat de zaak toch zo eenvoudig was en dat ik niet begreep wat moeilijkheden ze kon lijden. Het was hoog tijd dat we konden voortwerken. En vooral in de tegenwoordige omstandigheden ware het uiterst noodlottig eene zaak die zo redelijk was en zoo'n algemeene sympathie had gevonden te weigeren. Het ware de beste en onderdanigste Vlaamschgezinden ontmoedigen en de hevigen gelijk geven. Dat we volkomen onberispelijk hadden gehandeld in deze zaak, kon niet geloochend worden. Zijne Eminentie erkende dat onze handelwijze geheel te prijzen was en dat de zaak eenvoudig kon schijnen. Hij betrouwde ook de eerlijkheid onzer inzichten; maar goede Vlaamschgezinden hadden bekend: dat het ‘idée de derrière la tête’ der inrichters was op die wijze Vlaamsche leergangen in de universiteit te brengen. Hoe het Episcopaat dacht, was gekendGa naar voetnoot(7). Ze konden dus niet zonder overleg de onderneming goedkeuren. Des te meer dat in de laatste tijden de Vlamingen groote redenen tot klagen hadden gegeven: ze waren zeer oneerbiedig en tuchteloos. Vooral daar twee der leeraars onzer vacantiekursussen, Prof. Scharpé en Prof. De CockGa naar voetnoot(8), zich als redacteurs hadden laten opnemen van een | |
[pagina 64]
| |
klaarblijkelijk onkatholiek bladGa naar voetnoot(9), dat op onwaardige wijze drie bisschoppen tegelijk aanvaltGa naar voetnoot(10). |
|