Het gheestelyck opeeltjen van Hardoysche roose-bladers

Van de Gheboorte van onsen Heere.

Op de voor-gaende Wijse.

Herders brenght melck en soetigheyt,
Den lieven Iesus light en schreyt,
Hanght uwen lanck rock voor den windt,
Den Voester-vaer sorght voor het Kindt.

2. Maria gheeft hem suycker-pap,

En Ioseph brenght den winde lap:
Den lieven Iesus krijt van dorst,
Sijn Moeder gheeft hem haere borst.

3. De locht vol schoone Enghels vlieght,

Een Enghel met Maria wieght,
Daer Ioseph werckt den heelen nacht,
En wascht de luyers in den gracht.

[p. 41]

 

4. Nu maeckt hy vier, dan raept hy hout,

 

Want met den winter is het kout:

 

Maer Ioseph dien wordt heel verblijt,

 

Om dat het Kindt niet meer en kryt.

 

5. Slaept Iesus, slaept Emanuël,

 

Slaept grooten Prins van Israel,

 

Duyst en duypst zielen zijn verblijt,

 

Om dat ghy nu gheboren zijt.

 

6. Den goeden Godt in d’Heel-poort,

 

En is op ons niet meer ghestoort,

 

Want Iesus brenght den Olijf me,

 

Het Kindt dat brenght ons peys en vre.

 

7. Soo Maria haer heylich Kindt

 

Voor ’t vier in diversche doecken windt,

 

Sijn handen spelen hier en daer,

 

Van haere borstjens in haer hayr.

 

8. Vyt Iesus wesen vloeyt een soet,

 

Een soet dat mijn ziel leven doet;

 

Segg’ ick noch Bethlehem, ick mis,

 

Want nu den Stal een Hemel is.