Het gheestelyck opeeltjen van Hardoysche roose-bladers

[p. 36]

Sorghe van den Voester-vader Ioseph.

Stemme: C’est mon Isabelle. (ofte) Liefste verheven

Ioseph, Iesus Voeder,
Ginck met Iesus Moeder
Soecken een Herbergh;
De Weerdinne seer ontstelt,
Seght mijn kamer is bequaemer
Voor de Heeren met wel ghelt.

2/ Ioseph riep met klachten,

Laet ons hier vernachten,
Want mijn Vrouwe sucht;
Berght Maria om haer Kindt,
By u-lieden, kan ’t gheschieden,
Ick sal slaepen in den windt.

3. Ioseph bleef noch kermen,

Ach wilt ons ontfermen,
Herberght dese Vrouw;
Men wees haer daer een schuer,
Daer de vlaeghen den wint jaeghen
Door ’t huys sonder muer of deur.

4. ’t Huys was sonder setel,

Sonder pan en ketel:
Ioseph was benouwt;
Want daer en was gheen ghemack,
Iesus huysken, met een Kruysken,
Was met een vervallen dack.

5. Iesus stilt u lijden,

Ghy sult haest verblijden,

[p. 37]

 

d’Herders komen af,

 

En sy brenghen goede waer;

 

By dees vrienden suldy vinden

 

Voor het Kindt een Nieuwe-jaer.

 

6. Wy en zijn maer Boeren,

 

Derven ons niet roeren

 

Om het Kindt te sien?

 

Nochtans brandt ons herte seer;

 

Lieve Moeder, Ioseph, Broeder,

 

Toont ons den volmaeckten Heer.

 

7. Herders wilt hem loven,

 

Iesus komt van boven,

 

Niet naer rijcke-lien,

 

Maer naer Herders slecht en recht;

 

Die kan stercken al ons wercken,

 

Wilt hier heden wesen knecht.

 

8. Wy sullen ons leven

 

Het Kindt eere gheven,

 

Want ’t is onsen Godt:

 

En wy bidden al-te-gaer;

 

Heer hoort heden ons ghebeden,

 

En jont ons een Nieuwe-jaer.