De pelgrimagie van het kindeken Jesus
(1755)–Franciscus Cauwe–
Auteursrechtvrij
[pagina 591]
| |
Met traenen in de oog', in een benauwden staet.
Maer, ô sachtmoedig Lam, hoe hebt gy willen lyden.
Soo schandelycke doodt, met moordenaers bezyden,
Al oft gy eenen waert? Die liefd' heeft dat gedaen,
Die woud des duyvels macht alsoo doen onder gaen.
O minne-tekens groot tot de verdoolde menschen!
Die g'hun bewesen hebt met menigh heete wenschen,
Tot hunne saligheyt: Want stervende de doodt,
Bewees hun dat uw' liefd', was uyt 'er maten groot.
Gy hebt u uytgestort, door menig wondespleten;
Waer door gy ons beweest uw' liefde ongemeten,
En miltheyt overgroot: want dat gy hadt, oft waert,
Hebt ons geschoncken al en niet voor u bewaert,
Kent dese teeckens dan, ô plichtighe sondaeren,
Van Jesus liefde groot, die u sullen bewaeren
Van sond' en duyvels macht; soo gy met danckbaerheyt,
Die dickwils overdenkt, en minnelyk beschreyt.
Dees teeckens vol van liefd', die doen myn herte jaegen,
Dat roept ô si! ô sie! en sucht met veel beklaegen,
Tot u, ô soeten vrient, ô Jesu mynen Al
Om dat 'k u niet en heb geweldig lief getal.
Nochtans al heb ick u niet lief, soo ick ben schuldigh,
Ick neme nu voor my, te lyden seer verduldigh
| |
[pagina 592]
| |
Den bant, oft toom, oft boey des Cloosters Disciplyn,
G'lyck gy woud' met den haeck der liefd' gevangen zyn.
Hoe grooten haeck heeft u de liefde toe-geworpen;
Als sy u sterven ded' een doodt soo seer verworpen;
Maer s'had oock desen haeck met lieff'lyck aes beleyt,
Als sy u staeg voor hiel der zielen zaligheyt:
Het scherpe van den haeck en was u niet verborgen;
Maer dit en dede u noch vreesen, nochte sorgen;
Soo dat gy met begeert' den selven rasch aen vielt:
Want sy begeerd' het aes van menigh duysent ziel.
Soo dan op dat gy mooght myn ziele doen verquicken,
Gy woud' met volle weet den haeck des doodts in-slicken,
En hebt alsoo den toorn uws Vaders heel versoet,
Dus wasschende myn Ziel, in u seer dierbaer Bloet.
|
|