De pelgrimagie van het kindeken Jesus

XXVI. Capittel.
Jesus veropenbaert hem aen Joseph, Jacobus, ende Petrus, ende keert daer naer by de HH. Vaders in 't Aertsch Paradys.

DEn^[a] Heere Jesus met syne tegenwoordigheyt vertroost hebbende de dry Marien, soo heeft hy hem veropenbaert aen Joseph, die hem begraven hadde, soo geschreven staet in het Evangelie van Nicodemus. Want Joseph was van de Joden gevangen om dat hy Jesum hadde begraven, ende was gesloten in een kamer die wel sterck toe-

[a] S. Bonav. Medit. vit. Chr. c. 90.

[p. 547]

gezegelt was, met intentie van hem te dooden als den Sabbot-dagh zoude gepasseert zyn. Den Heere Jesus dan is by hem gecomen, ende heeft syn aensicht af-gevaeght, ende hem eenen vriendelycken kus gegeven, ende heeft hem wedergebrocht in syn eygen huys, blyvende de kamer toe gezegelt.

^(a)Hy heeft hem oock veropenbaert aen Jacobus den minderen, die genoemt wierdt den Broeder des Heeren, soo om dat hy hem seer geleeck, als om dat sijne Moeder de Suster was van Onse L. Vrouwe: te weten Maria Iacobi. Desen hadde gesworen dat hy niet eten en soude, tot dat hy den Heere sag verresen. Jesus dan komende daer hy was, seyde dat men de tafel stellen zoude. Ende dan nemende broodt, heeft dat gezegent, ende aen hem gegeven, seggende: Eet mynen lieven Broeder; want den Sone des Mensch is nu van der doodt verresen. Dit vertelt ons den H. Hieronymus.

Voorts als de dry Marien t' huys gekeert waeren, ende aen de Discipels vertelt hadden, dat den Heere verresen was, ende dat sy hem gesien hadden. Petrus droevigh zynde dat hy synen Heere niet gesien en hadde, ende niet konnende rusten, om het gewelt der liefden, soo is hy alleen uyt gegaen, wandelende seer mistroostigh naer het graf. Want hy en wist niet hem waer elders te soeken. Als dan alsoo hy alleen gink, den Heere Jesus veropenbaerde hem, seggende: Vrede Petrus opsiende, klopte terstont op sijne borst, ende vallende voor sijne Voeten, seyde met traenen: Heere ick belyde u myne schuldt dat ick u verlaeten hebbe, ende soo dickwils verloochent heb; ende hy kuste, met swaere versuchtingen syne Voeten. Den zoeten

(a) S. Hieron. de script. Esc.

[p. 548]

Heere hem op heffende, heeft hem eenen minnelycken kus gegeven, seggende: Vrede zy u, en vreest niet, alle uwe sonden zyn u vergeven. Ick wist het wel, dat het soo gaen soude ende ick had het u voorseyt. Nu dan gaet, ende versterckt uwe Broeders, ende hebt betrouwen; want ick hebbe de doodt, ende alle uwe vyanden overwonnen. Hier wordt dan oock eenen grooten Paesschen geviert. Sy staen ende kouten seer vriendelyck te zaemen, ende Petrus aensiet den lieffelycken Jesus seer curieuselyck over al; ende ontfangen hebbende syne Benedictie, keert naer onse L. Vrouwe, ende d'ander Discipels, ende vertelle't hun al.

^(a)Den Heere Jesus gaende van Petrus om dat hy naer syne verrysenisse de HH. Vaders, die hy in het Aerdtsch Paradys gelaeten hadde, noch niet besocht en hadde, is by hun gekeert gaende met groote glorie ende Majesteyt in eenen sneeuw witten Tabbaert, omringelt met ontallycke Engelen. Sy hem van verre siende, loopen hem tegen met onuytsprekelycke vreught ende ontfangen hem met Lof-sangen, ende overbrengen hier by naer den geheelen dagh. Den avondt aenkomende, soo segt den Heere Jesus; ick hebbe medelyden met myne Broeders, want sy om myne doodt bedroeft ende verschrickt zynde, worden verstroeyt gelyck dolende Schaepen ende verlangen seer om my te sien. Ick wil gaen ende my aen hun vertoonen, ende hun vertroosten ende verstercken; ende zal haest wederom by u keeren. Sy hem aenbiddende, seyden: Heere doet soo gelyck ghy segt. Tot hier S. Bonaventura.

O devote ziele, maekt alle dese openbaeringen van uwen lieven Bruydegom u wel levendigh tegenwoordig, soo de voorgaende, als de naervol-

(a) S. Bonav. medit. vit. Chr. cap. 91.

[p. 549]

gende, ende het en moet u niet genoeg wesen, de geschiedenisse simpelyck te aensien, maer gy moet oock uwen alderliefsten Jesus al omme eenighe teeckens van affectie, ende blydschap bewysen, ende dikwils met een brandende liefde sijne Handen en voeten kussen, ende u met hem verheugen, om dat hy nu onsterffelyck, ende glorieus is, ende niet meer lyden en sal.