De pelgrimagie van het kindeken Jesus

XXIV. Capittel.
Jesus besocht hebbende de HH. Vaders, verryst glorieuselyck, ende veropenbaert hem alder-eerst aen syn Gebenedyde Moeder.

NU is te bemercken, wat den Heere Jesus gedaen heeft, terwylen syn H. Lichaem in 't graf lagh.

^[a]Hy is terstont naer syn overlyden gedaelt ter hellen by de HH. Vaders; welcke alsdan waeren in glorie, door de aenschouwinge der Godtheydt Christi. Aenmerkt hier, ô ziele, hoe groot de goedertierentheyt van den soeten Heere Jesus was, hoe groot syne liefde, ende oodtmoedigheyt was te daelen ter hellen. Hy konde wel eenen Engel tot hun seynden, ende syne dienaeren doen verlossen, ende tot hem doen leyden, daer het hem

[a] S. Bon. Med. vit. Chr. c. 85.

[p. 536]

soude belieft hebben; maer syne oneyndelycke liefde, ende oodtmoedigheyt en hadde die niet konnen gedoogen. Hy is zelve in persoon nederwaerts gedaelt, ende zynde den Heere van Al, heeft hun besocht, niet als knechten, maer als vrienden, ende is daer by hun ghebleven tot ontrent den dagenraet van den Sondagh. Overpeyst dese dingen wel, ô ziele, met verwonderinge, ende tracht die naer te volgen. Soo dan de Heylighe Vaders verheughende hun uyt 'er maeten in syne komste, hem ontfangende met jolyt ende Lof-sangen: Benedictus Dominus, Deus Israël quia visitavit & fecit redemptionem plebis suae, &c. Ende hem met onuytsprekelycke blydschap te ghemoete loopende, aenbaden hem met groote eerbiedinge, vallende voor syne voeten, ende seggende: Wy aenbidden u Koninck der glorien, ende gebenedyden u alderliefsten Heere Jesus Christus, Sone van den levenden Godt. Imagineert u al oft den Heere Jesus: ende sy, lichaemen hadden, ende siet hoe sy daer rondt-om den soeten Jesus staen met eerbiedingh, ende ongemeten vreught, met blyde aensichten hem aenschouwende, ende met ontallycke Engelen die den Heere vergeselschappen, hemelsche Lof sangen singende tot ontrent den dageraet van den Sondagh: als wanneer hy hun uyt-geleydt heeft, voor hun gaende met groote heerlyckheydt ende triumphe, tot in't Paradys der wellusten: alwaer hy een weynigh by hun, ende Elias, en Enoch blydelyck geweest hebbende, zeyde: Het is tydt dat ick gaen myn Lichaem verwecken ende hernemen. Ende sy altemael hem vallende te voete, zeyden: Gaet Heere Coninck der Glorien, ende keert haest wederom, believe 't u: want sy hebben groote begeerte om u glorieus Lichaem te sien.

Maer eer wy komen tot de Verryssenisse, gy

[p. 537]

moet weten, dat de Princen der Priesteren, ende Phariséen des Saterdaeghs gegaen zyn by Pilatus, seggende: ^(a)Heere wy syn indachtigh, dat dien verleyder noch levende, geseydt heeft, dat hy ten derden dage sal verrysen vander doodt. Geeft dan last dat men syn graf wachte tot den derden dagh: op dat syne Discipels syn Lichaem niet en stelen, seggende aen het volck, dat hy verresen is: want dit abuys waere erger als het voorgaende. Pilatus zeyde: ghy hebt een wachte van Soldaeten, gaet, ende bewaert het graf, soo ghy best verstaet. Sy dan gaende, hebben het graf gesloten, toe-zegelende den steen, die voor den inganck lagh, ende hebben rondt-om het graf Soldaeten ghestelt, die geduerigh wacht hielen. ^(b)Als dan den dagheraet van den Sondagh begonst op te staen, soo is den Heere Jesus met een groote menighte Engelen tot het graf gecomen ende hernemende syn Alderheylighste Lichaem is door syn eygen kracht verresen, ende gegaen uyt het ghesloten graf.

^(c)Ende siet daer wiert een groote aerdtbevinge. Ende eenen Engel des Heeren daelde van den Hemel, ende weirde den steen van den in ganck des grafs, ende sat daer op. Ende syne gedaente was gelyk eenen blixem, ende syn kleedt was gelyck sneeuw. De wachters zyn van hem met groote vreese verschrikt geweest, ende waeren gelyck doodt. Ende sommige van hun keerende naere de stadt, hebben alle dese dingen vertelt aen de Princen der Priesteren. Welcke met de Ouderlinghen vergaderende, ende raedt-slaende, hebben een groote somme gelts gegeven aen de soldaeten, seggende: Segt dat syne Discipels by nachte gecomen zyn, ende syn Lichaem gestolen hebben terwylen

(a) Matth. 27.

(b) S. Bon. c. 87.

(c) Matth. 72.

[p. 538]

gy sliept. Sy ontfangen het gelt, hebben ghedaen ghelyck hun bevolen was. Ende de maere hier van is verbreyt onder de Joden, tot op den dagh van heden. Dit verhaelt ons het h. Evangelie.

^(a)Op dese zelve ure, te weten geheel vroegh, soo zyn Maria Magdalena, Maria Jacobi, ende Maria Salome, oorlof gevraeght hebbende van Ons L. Vrouwe, gegaen met kostelycke salven naer het graf. Ende Onse L. Vrouwe bleef alleen in een kamer, ende badt seer vierighlyck, seggende: O Alder-genadigsten, ende alder-goedertierensten Vader, gelyck gy weet, mynen Sone is doodt, ende ick hebbe hem begraven met myne eygen handen; ick bidde uwe Goddelycke Majesteyt, geeft hem my weder levende ende gesont. Waerom vertoeft hy soo langhe van te komen? Sendt hem my, ick bid u, wederom: want ick en kan voor myn ziele geen ruste vinden, tot dat ick hem wederom sien. O mynen aldersoetsten Sone, hoe is het met u? Wat maeckt ghy nu? Waerom vertoeft ghy soo langhe? Ick bid u, en stelle't niet langer uyt van tot my te komen: want ghy hebt geseyt: Ten derden daghe sal ick verrysen. En is het dan heden den derden dagh niet mynen Sone? Was 't niet eergisteren dien bitteren dag, van ellenden, ende van dusyternissen, dien dagh van u bitter scheyden, ende pynnelycke doodt? het is dan heden mynen Sone, den derden dagh Staet op dan myne Glorie, en al myn goedt, ende komt weder. Ick verlanghe my doodt om u te sien. Dat my toch vertrooste uwe wederkomste, die soo bedruckt ben geweest door u vertreck. Keert dan weder mynen Beminden, komt mynen Heere Jesu, komt alle myn hope, komt tot my alder-liefsten Sone. Terwylen sy in deser voegen seer vierighelyck badt, ende ondertusschen

(a) S. Bon. Ibid.

[p. 539]

veel soeten traentjens stortende, siet den Heere Jesus was daer subitelyck by haer in sneeuw witte kleederen, met een vriendelyck ghelaet, geheel schoon, glorieus, ende blyde, ende seyde: Weest gegroet myne Heylige Moeder.

Sy terstont hem te voete vallende, heeft hem aenbeden, sonder een woordt te konnen spreken door de geweldige blydtschap. Alsdan den soeten Jesus haer minnelyck opheffende, ende omhelsende, seyde: Myn alder liefste Moeder, ick ben 't, ick ben verresen, ende vry van alle droefheyt. Doen heeft Onse L. Vrouwe met traenen van blydschap hem omhelsende, met een geweldighe affectie hem gedouwen tusschen haere ermen, ende haer aensicht geleydt tegen het syne t'eenemael op hem rustende, welck hy seer blydelyck onderhiel. Daer naer soo sy t' zamen neder-zaten, Onse L. Vrouwe besagh hem zeer neerstelyck in het Aensicht, syne handen, ende Voeten, om te weten oft alle pyne en smerte van hem vergaen waren. Den zoeten Heere zeyde: Eerweerdige Moeder, alle pyne is van my verdwenen, want ick hebbe de doodt nu overwonnen, ende ben nu t' eenemael onlydelyck geworden. Doen zeyde sy met verheuginge: Gebenedydt moet uwen Vader wesen, die u my weder gegeven heeft: geloôft ende gedanckt moet hy wesen inder eeuwigheyt. Sy kouten dan t'zaemen met onuytsprekelyke blydschap, ende vierden daer eenen grooten Paesschen met groote soetigheydt ende minnelyckheyt: ende Jesus vertelt haer, hoe hy de HH. Vaders uyt het voorgeborght der hellen verlost heeft, ende wat hy die dry dagen al gedaen heeft. Doch ghy moet hier weten, dat van dese openbaeringhe die aen Onse L. Vrouwe gheschiedt is. het Evangelie geen mentie en maeckt, maer ick hebse hier voor de an-

[p. 540]

dere gestelt, om dat de H. Kercke soo schynt te gevoelen, gelyck men sien magh in de Legende van de verryssenisse des Heeren. Tot hier S. Bonaventura.