De pelgrimagie van het kindeken Jesus

LII. Capittel.
Jesus keert naer Bethania alwaer hy Lazarum verweckt vander doodt.

TErwylen Jesus noch was over de Jordaene,^(a) soo is den Broeder van Martha ende Magdalena, genaemt Lazarus, sieck geworden te Bethania in het Kasteel van sijne Suster. Jesus hadde dese dry persoonen besonderlyck lief, welcke hy somtyts de eere gedaen hadde van by hun te herbergen; ende wiert oock van hun seer minnelyk onthaelt. De Susters dan van den siecken hebben eenen bode tot Jesum gesonden, seggende; Heere, den genen,die gy lief hebt is sieck. Jesus dit hoorende; heeft geseyt; Dese sieckte en is ter doodt niet, maer ter glorie Godts, op dat door de zelve den Sone Godts verheerlyckt zy. Ondertusschen is hy noch twee daghen daer ghebleven. Daer naer heeft hy geseyt tot sijne Discipels; Laet ons wederom gaen naer Judeën: Lazarus onsen vriendt slaept; maer ik gae om hem uyt sijnen slaep te wecken. En soo syne Discipels dit verstonden van den natuerelycken slaep, ende niet van den slaep des doodts; doen seyde Jesus wederom opentlyck; Lazarus is doodt; ende ick ben blyde om u lieden, dat ick daer niet en was; op dat u l. geloove, door het gene ick doen sal, meerder en vaster zy, Maer laet ons nu gaen tot hem.

(a) Joan. 11.

[p. 375]

Jesus dan gecomen zynde te Bethania, welk licht ontrent een ure gaens van Jerusalem, ende naderende de Casteel van Martha, soo is syne komste haer geboodtschapt; welcke hem terstont te gemoet is gegaen, ende heeft tot hem geseyt: Heere, haddy hier geweest, mynen Broeder en waer niet gestorven: maer nu weet ick oock wel, dat Godt u geven zal al dat gy van hem vragen zult. Jesus seyde tot haer: uwen Broeder sal verrysen. Ick weel wel [seyde Martha] dat hy verrysen sal in den uytersten dag der verrysenisse. Jesus seyde: ik ben de verrysenisse ende het leven: die in my gelooft, alwaer hy doodt, sal leven: ende alle die leeft ende gelooft in my, die en sal niet sterven inder eeuwigheyt. Gelooft gy dit? Jae ick Heere [seyde sy] ick hebbe gelooft, dat gy zyt Christus den Sone van den levenden Godt, die in dese werelt gecomen zyt.

Daer naer is Martha binnen gegaen by haer Suster Magdalena (Die sat by sommige Joden, die van Jerusalem gecomen waeren om hun te troosten over de doodt van hunnen Broeder) ende heeft haer in de ooren geseyt: Onsen Meester is gecomen, ende roept u. Sy dit hoorende is opgestaen, en is by Jesum gecomen die noch was ter plaetsen daer Martha hem te gemoet ginck. De Joden haer siende soo haestelyck uyt gaen, sijn haer gevolght, meenende dat sy ginck naer het graf om te weenen. Maria dan gecomen synde by Jesum, ende hem siende, is voor syne voeten op haer knien gevallen. seggende: Heere haddy hier geweest, mynen Broeder en waere niet gestorven Jesus dan siende haer weenen, ende de Joden die met haer gecomen waeren, oock weenen, heeft syn zelven gestoort ende swaerlyck versucht, ende heeft geseyt: Waer hebdy hem geleyt, Sy seyden: Heere, komt ende siet.

[p. 376]

Ende Jesus heeft geweent. De Joden seyden dan: siet hoe hy hem beminde. Maer sommige onder hun seyden: En konde desen die de oogen van den blint geboren geopent heeft niet maecken dat Lazarus niet sterven en soude?

Jesus dan wederom syn zelven stoorende, ende swaerlyck versuchtende, is gecomen tot het graf, ende heeft geseyt: Weirt den steen van het graf. Martha seyde: Heere, hy stinckt nu: want hy is nu vier dagen doodt. Jesus seyde tot haer: en heb ick u niet geseyt dat indien gy gelooft, gy sult sien de glorie Godts? Sy hebben dan den Steen geweirt. Doen heeft Jesus, opwaerts heffende sijne oogen, geseyt: Vader ick dancke u, om dat gy my hebt verhoort. Ick wiste wel dat gy my altyts verhoort; maer om dit volck dat hier tegenwoordig is, heb ick dit geseyt; op dat sy souden gelooven, dat gy my hebt gesonden. Ende als hy dit geseyt hadde, heeft hy met eenen groote stemme geroepen; Lazare komt uyt. Ende den genen, die doodt was, is terstont uyt gecomen, hebbende de handen ende voeten gebonden met banden, ende sijn aensicht verbonden met eenen sweet-doeck. Doen seyde Jesus tot hun; Maeckt hem los, ende laet hem weg gaen. Door welck Mirakel veel van de Joden, die daer tegenwoordig waeren, hebben in Jesum gelooft.

Hier hebt gy Godtminnende Ziele, een seer schoon ende bewegelycke Historie uyt het Evangelie, begrypende het vermaertste Mirakel dat Jesus in geheel syn leven gedaen heeft. Daerom moet gy u aen al dat hier geseyt is, soo levendigh tegenwoordig maecken, al of gy het saegt met uwe oogen, ende hoorde met uwe ooren; maer principalyck aenmerckende twee merckelycke teeckens van Jesus aldersoetste affectie ende liefde tot ons: te weten, als hy hem verheugt om de doodt van

[p. 377]

Lazarus, ende als hy sy zelven bedroeft, ende, om de traenen van Magdalena.

O wie sal my geven gevoegelyck uyt te spreken, het gene ik hier van inwendig gevoele! Jesus verblyt hem: Jesus bedroeft hem ende weent; ende dit al door een onuytsprekelyke liefde tot ons. O soetigheydt onuytsprekelyck! dat mynen Godt ende Heere sy zelven verheught in myn profijt ende welvaeren, die maer en ben eenen worm ende stof der aerden. Die opperste Majestyt verblyt haer als sy occasie magh hebben om my wel te doen, die altyts genegen ben om quaet te doen; om my te verheffen, die haer soo dickwils versmaet hebbe; om my te vervullen met hemelsche gaven, die eenen sack ben vol dreck ende alle vuyligheyt; om ten lesten haer zelven aen my te geven tot een eeuwige besittinge, al of haer goedt en saligheyt aen my was hangende.

Och goeden Godt, hoe schynt gy u zelven te vergeten, ende als droncken te syn door onse liefde!

Maer wat sal ick seggen van dat Jesus heeft geweent. Och hoe diep gaet my dit in het herte! Jesus heeft geweent. Och wat is dit! Jesus heeft geweent. Maer nochtans al schynen dese woorden droevig te wesen, sy zyn my soo soet in myn herte, dat ickse niet dickwils genoeg tot myn contentement uytspreken en kan, ofte daer op te peysen, Jesus heeft geweent. Ach hoe levendig gevoele, en hoe soetelyck smaecke ick in dese woorden, de soete bewegelycke affectie van dat lieffelyck herte van dien minnelyck en Jesus, van dien lief hebber der zielen! Och vloeyt myne traenen, vloeyt in overvloedigheyt, ende voegt u met de lieffelycke traenen van Jesus; want Jesus heeft geweent.

[p. 378]

 

^(a)O Jesu mynen aldersoetsten,

 

Hope van al myn verlangen,

 

Tot u roepen myn begeerten,

 

Ende traenen van myn wangen.

(a) S. Ber. Jub.