De pelgrimagie van het kindeken Jesus

XXXIX. Capittel.
Jesus reyst naer den Berg Thabor lydende veel ongemack op den wegh.

DEn goeden Jesus reyst wederom, hy sweet wederom, hy wort wederom vermoeyt. Och goeden Godt, hoe seer hebt gy voor ons gearbeyt! hoe geduerig is u lyden geweest. Lat ons Jesum

[p. 311]

geselschap houden, Godtminnende Ziel ende met hem verdragen de ongenadige tempeesten, die beginnen op te staen Want my dunckt dat ick hooren soo vreesselijck donderen, ende den blixe is soo geduerig dat het schynt dat de geheele werelt in vier en vlamme is. Het begint oock soo geweldig te regenen, al of het water met Eemers gegoten wierde. Aensiet nu met medelyden uwen soeten Jesus ende Vader, hoe hy gaet met het simpel hoopken van sijne Discipels, op een vlack velt door een schroomelijck onweder, begoten zynde van de geweldige slag regens, soo dat het water speest op hunne bloote hoofden, ende schouders. De Discipels die noch niet seer sterck en waeren in't geloove, wirden seer verschrikt ende benauwt van den donder ende blixem, siende hem hier vallen op eenen boom ende den selven morselen: daer op een huys, ende het selve verbranden. Maer Jesus hem tot hun keerende met een lacchende aensicht, seyde: Gy kleyne van geloove, wat vreest gy-l. hebt gy-l. vergeten, wie dat u geholpen heeft uyt de tempeesten ende baeren der zee? Die alsdan de winden ende de zee met een woort dede stille staen, sal hy nu geen macht hebben over den regen, donder ende blixem? Couragie, couragie, daer en sal niet een haeyr van u-l. hooft gehindert worden: blijft maer stantvastig met my in alle dese ongemacken ende arbeyt.

Peyst nu, Godtminnende Ziele, dat gy ontrent den Berg Thabor een huys hebt: ende ontrent den avont Jesum siende van verre comen met syne Discipels, gaet loopt hem in 't gemoet, ende vallende voor hem op uwe knien, segt: Willecom Vader. Och lieven Godt! hoe zydy gestelt van hoofde tot de voeten! ende noch lacht gy Jesus: myn kindt, soo moet gy altyts u verheugen in al u ly-

[p. 312]

den, ende een blijde gelaet toonen; want de stuer muylen en behaegen my niet. Laet ons nu eens sien wat gy al ten besten hebt; want wy sijn half doodt van honger ende dorst. Ziele: Och soeten Man, hoe doorsteeckt my dit woort het herte! Ick moet weenen als ick op u sien. Jesus; Myn liefste kindt, dese uwe traenen ververschen my meer, als alle de wijnen van de werelt; Want traenen van liefde, devotie, ofte medelijden met my, zyn den wyn der Engelen.

Gaet nu, ô Zielen met uwen liefsten Vader binnen. Aensiet nu met weenende oogen dese arme Pelgrims, naementlijck Jesum dweers door nat van hoofde tot de voeten, van buyten van de slagh regens, ende van binnen van het sweet, hangende hun hayr gelijck water honden, ende van honder bemoost tot de knien toe. Siet nu, ô ziele, wat u te doen staet. Maeckt aldereerst groot vier; neemt dan met eerbiedinge Jesus mantel af, ende helpt hem met Joannes den jongsten Discipel sijn habijt uyt doen, om by het vier te droogen, hem aen doende een ander droog habijt. Stelt hem dan eenen Setel, ende geeft hem te ververschen een teug Thaboritschen wyn. Daer naer wascht sijne voeten met warm water ende welrieckende kruyden welck gedaen zijnde, neemt die soete voeten in u ermen, die soo vermoeyt en soo vol bleynen zijn om uwer liefden, ende versaet u in de selve te kussen. Ten lesten legt'er u aensicht op, en geeft den toom aen uwe traenen. Och wat is'er soeter (segt den H. Bernardus Serm. 58. in Cant.) als traenen van liefde! Want de liefde weent oock; maer uyt een soete affectie, ende niet van droefheyt. O Godtminnende ziele, kont, gy eens dese soete affectie tot Jesum verkrygen, gy en sult hem niet konnen peysen sonder beweginge uws herten tot

[p. 313]

dese lieffelycke traenen. O Hemelsche brandt! O geestelijck vermaeck ende verkoelinge in traenen van de liefde Jesu te smilten.

⁺Dese liefde daelt van boven,

In myn herte grondelijck;

En ontsteeckt het als een oven,

En vermaeckt het geestelijck.

Deckt nu de tafel, ende onthaelt uwen liefsten Vader soo treffelijck, als gy hem jont, staende altijts by hem, om voor hem te schencken ende daer-en-tusschen met blijdschap hem siende eten met grooten appetijt, naer sijn lang vasten ende grooten arbeyt; wenschende met een gloeyende affectie met de spijse u herte, ende met den drank u ziele in te geven, verbreyt nu dese materie naer het ingeven van uwe devotie tot het eynde van de maaltijt.

Leyt daer naer Jesum in de beste Kamer, en sluytende de deure toe, vermaeckt u dan met hem alleen; want in de eenigheyt spreeckt hy tot de herten. Stelt dan voor Jesus eenen setel, ende sittende ofte knielende by sijne voeten, heft u oogen naer sijn Hemels aensicht, ende laet uytbersten die vlammen der vierige affectien sonder veel te spreken met de tonge; want de spraeck der affectien is de taele der Engelen; welcke Jesus veel beter verstaet, als de uytwendige woorden der menschen. Wont, ô ziele, wont dat soete herte van Jesus, de minnelijcke oogen voegende met de brandende affectien; op dat gy met de geestelijcke Bruyt moogt hooren; ^(b)Gy hebt myn herte gewont myn Suster myne Bruyt, gy hebt myn herte gewont met een van uwe oogen, ende met een haeyrken van uwen hals. Dat is, met het [i]nwendig minnelijck gesicht van u suyver herte, ende met een brandende af-

+ S. Bern. Jub.

(b) Cant. 4.

[p. 314]

fectie van uwe liefde. Want gelijck den hals vereenigt het lichaem met het hooft, alsoo vereenigt de liefde de ziele met Godt, welcker affectien soo menigvuldig zyn als de haeyrkens van ons hooft. Sy worden nochtans een geseyt, als sy gestiert worden tot een hemelsche begeerte, uyt-gesloten al dat Godt niet en is.

O Salige ziele (segt den devoten Abt Gilbertus Ser. 30. in Cant.) die het herte van onsen Heere Jesus Christus, met vierige affectien door-steeckt ende wont. Die affectie, ô Goeden Jesu, die uwe affectie roert ende verdient, met wel scherp en krachtig, ende inder waerheyt geweldig zyn. Groot ende geweldig is de kracht der liefden, die de affectie Godts geraecken ende door gaen, ende ghelyck eenen schicht syn herte doorsteken kan. Wat wonder is't dat het Ryck der Hemelen gewelt lydt, aengesien dat den Koninck der Hemelen selve, van het gewelt der liefden gewont wort.

En spaert uwen Bruydegom niet, ô geestelycke Bruydt, en spaert hem niet van 't gewelt deser vierige schichten. Laet de brandende affectien en minnelycke oogskens, als vierige pylen tot hem vliegen uyt den gespannen boge van den geweldigen brandt der liefden. En zyt in dese saecken niet slap, noch en zyt niet te vreden met uwen beminden eens gewont te hebben, maer geeft hem wonde op wonde. Geluckig zyt gy, is't dat uwe schichten wel treffen, ende in hem blyven steken; is 't dat het gewelt uwer liefden het herte van Jesus gedueriglyck bestormt; is dat uwe oogen sonder ophouden tot hem gestiert, ende in hem gehecht wort.

Goet zyn dese wonden, uyt welcke voorts-komen ende vloeyen hemelsche genaden. Een Vrouwe heeft aengeraeckt den ondersten boordt van

[p. 315]

Jesus kleet, ende hy gevoelde terstont dat 'er uyt hem een Goddelycke kracht gegaen was. Hoe veel te meer sal hy syne hemelsche gratien uytstorten, als syn herte niet soetjens aengeraeckt, maer geweldelijck bestormt wort.

Peyst dan dat Jesus herte tot een teecken ofte wit gestelt is, voor de schichten der liefden: ende daerom en hout niet op van dusdanige pyelen van een minnelyk bloot gesicht tot desen doel te schieten. Sulcke pylen ontfangt hy seer blydelijck: want sulck schiet hy oock. Met sulck een oogen heeft hy Petrum aengesien, ende syn herte gewont tot penitentie. De traenen dede blycken dat syn herte gewont was. Hy wont oock met een goedertieren gesicht ofte ooge des herten de gene, die van hem tot eenige deugt beweegt ende ontsteken worden.

Och oft hy my soo veel dusdanige wonden gave, dat ik van den hoofden tot de voeten niet gesont en hadde? Want het is seer quaede gesontheyt, die van de goedertiere oogen Christi niet gewont en wort. Het een gesicht verwekt het ander. Daerom doet, ô ziele, altyts u beste, om hem met u minnelyck gesicht te wonden. Dat uwe oogen altijts zijn tot den Heere, op dat gy hem met de wincken uwer liefde moogt vangen, ende met de stricken uwer affectien vast houden. Tot hier Gilbertus Abt.

O Ziele, hoe fraey is 't in dese kamer by Jesus alleen te sitten. Gy en hebt tot hem noch niet een woort gesproken, ende den halven nacht is van nu gepasseert. Segt dan uwe schult, om dat gy den vermoeyden Jesus syne ruste soo lang hebt belet: ende ontfangen hebbende sijne benedictie, vertreckt uyt de kamer, ende gaet slaepen: ick versekere, u, dat gy nu van Jesus sult droomen.