De pelgrimagie van het kindeken Jesus

XXXVIII. Capittel.
Jesus reyst naer de quartieren van Caesarea Philippi, lydende op den weg veel ongemacks.

WY zyn nu gecomen tot ontrent het leste jaer van Jesus Predicatie, ende Leven, welcken wetende dat aenstaende was den tydt van syne Passie ende Doodt, heeft voor het leste geheel het Lant van Galilëen willen door wandelen, alle menschen met sijne vierige predicatien [naer gewoon-

[p. 306]

te] verweckende tot penitentie, tot verachtinge der aerdtsche saecken, ende tot begeerten van het Ryck der Hemelen; ende verlossende alle hunne krancken van hunne qualen ende gebreken; ende de duyvels uyt hunne lichaemen verjaegende.

Nu siet gy immers wel, ô Zielen, dat den brandende iver tot onse saeligheyt, den soeten Jesus geen rust en geeft tot syne doodt toe. Gy hebt gesien hoe lastig syne voorgaende reysen zyn geweest, ende hoe seer hy in de selve gearbeyt heeft, tot het beswycken van syne teere leden. Dies niet tegenstaende rust by naer noot; maer reyst geduerig door de Zee en door Lant, van d'een Stadt tot de andere, om zielen te bekeeren, als eenen dorstigen Hert begeerende hunne Saligheyt.

^(a)Dese leste reyse is geweest uyt Bethsaida,^(b) alwaer hy eenen blinden met syn speecksel het gesichte gaf, gaende naer de quartieren van Caesarea Philippi, alwaer hy van syne Discipels vraeghde, voor wien dat de menschen hem hielden. Van daer is hy gereyst naer den Berg van Thabor,^(c) alwaer hy naer ses dagen reysens gecomen zynde, heeft aen dry Discipels getoont de glorie van syn Lichaem, dat klaerder blonck dan de Sonne. Van daer is hy gekeert naer Capharnaum;^(d) alwaer hy luttel dagen gelet hebbende, is hy gereyst naer Jerusalem tot den Feest-dag, van waer wedergekeert zynde tot Capharnaum, heeft Galilëen voor goet verlaeten, ende is met syne Moeder ende Discipels gereyst naer Judëen, om van de Joden gekruyst te worden. Dese dingen in het kort geseyt zynde, laet ons keeren tot het beginsel van dese reyse.

Aensiet nu, ô ziele, uwen soeten Jesus, hoe hy naer syne gewoonte suckelt over desen weg, soo

(a) Marc. 8.

(b) Matth. 16.

(c) Matth. 17.

(d) Matth. 19.

[p. 307]

geweldelyck sweetende, dat het sweet geduerigh druypt langst syn aensicht, ende geheel syn hooft ende baert nat gemaeckt. Syn habyt wort oock soo nat, dat men het sweet daer uyt soude vringen. De Sonne brant op syn hooft soo geweldelyck, dat hy schynt te smilten van hitte, ende te branden van dorst. Syne teere voeten zyn terstont van alle zyden soo vol bleynen, dat hy scheynt op elsens te treden. Hy wort ten lesten soo vermoeyt, dat syne beenen hem begeven; soo dat hy wesende ten eynde van synen aessem, genootsaeckt wort hem ter aerden neder te leggen. Och wat is dit! O mynen Godt, hoe sien ick u soo vernedert om mynder liefden, hoe geweldelyck benauwt u de liefde van myne saligheyt? Het schynt dat gy u selven haet ende verloochent, om my te helpen ende te verheffen tot de Hemelsche glorie. Want gy die Hemel ende aerde aen uwen kleynen vinger hanght, ligt daer zelve op der aerde al of gy machteloos waert. Och hoe kan ick mynen Heere Jesus alsoo sien liggen sonder traenen te storten!

Peyst nu, ô Ziele, dat de Discipels niet met allen hebbende om Jesum te laven, ende te versterken, gaen ergens in een Koren stuck om (gelyck sy noch meer gedaen hadden) Koren-ayren te plucken, welcke sy vryvende in hunne handen, geven aen Jesus de rouwe graentjjens te eten, ende haelen hem daer by een teuge water uyt eene vuylen gracht. Sy eten desgelycks rauw Koren ende drinken water. Wat dunckt u, ô Ziele, van dese maeltyt van den Koninck des Hemels, ende de Princen des werelts.

Aensiet den soeten Jesus hoe hy, sittende tusschen syne arme Discipels, met een blyde gelaet, ende goeden appetyt eêt rauwe terwe, en drinckt water. Voegt u by hem Godtminnende ziele, ende

[p. 308]

zyt deelachtig van dit kostelyck bancquet. My dunckt dat ick hem sien ende hoore seggen, met verheuginge ende een lacchende aensicht: Kinderkens, wy en hebben noyt soo goede çiere gemaekt als nu: want hier spyst ons mynen Hemelschen Vader sonder eenigen dienst der menschen. Hy is alleen den kock van dese maeltyt, en de sause der selve is de H. Armoede, om welk te genieten ick van den Hemel gedaelt ben. Dese alderedelste armoede heb ick verkosen tot eene bruydt: ende alle de gene, diese sullen liefhebben, sullen met my Koningen zyn van het Hemelryck Salig zyn de arme van geest, want het Ryck der Hemelen behoort hun toe: ende het Ryck der Aerden met alle de pompen ende begeerlyckheden des werelts, treden sy onder den voete. Kinderkens wilt gy-lieden vry zijn, omhelst dese opperste deugt: want die sijne affectie stelt op eenige aerdtsche saecken, die is een slave der selve. Siet gy wel, ô ziele, hoe fraey dat het is, met Jesus Koren-ayren te eten. Maer laet ons voortgaen.

Zijnde dan den Heere gearriveert ontrent Caesarea Philippi, soo vraegt hy aen syne Discipels, seggende: ^(a)Wie seggen de menschen dat ick ben: sy antwoorden: Andere seggen dat gy zyt Joannes Baptista, andere dat gy zyt Elias ofte Jeremias, ofte een van de Propheten. Doen seyde Jesus: Ende gy-lieden wie segdy dat ick ben? Simon Petrus antwoorde: Gy zyt Christus, Sone van den levenden Godt. Doen seyde Jesus tot hem; Salig zijt gy Simon Sone van Jonas; want het vleesch ende bloedt heeft u dit niet veropenbaert, maer mynen Vader, die in den Hemel is. Ende ick segg' u, dat gy zijt Petrus, ende op dese Petra (ofte Steen) sal ick myne Kercke bouwen: ende de poorten der hellen en sullen haer niet overweldigen. Ende ick

(a) Matth. 16. Marc. 8. Luc.

[p. 309]

sal u geven de sleutels der Hemelen: ende al dat gy binden sult op der aerde, dat sal gebonden worden in den Hemel; ende dat gy ontbinden sult op der aerde, sal ontbonden worden in den Hemel.

Doen heeft hy verboden aen sijne Discipels, dat sy aen niemant seggen en souden, dat hy Christus was. Want dat hy moeste naer Jerusalem gaen veel lijden van de Ouderlingen, Schrift geleerde, ende Princen der Priesteren, ende gedoodt worden, ende ten derden dage verrysen. Alsdan Petrus hem vast grijpende, seyde: Verre zy dat van u Heere; dit en sal u niet geschieden. Maer Jesus hem afkeerende van Petrus, ende siende naer syn andere Discipels, seyde; Gaet achter my Sathan, gy zijt my een schandael; want gy en smaeckt niet de dingen Godts, maer der menschen. Doen seyde Jesus wederom; Is'er iemant die my wilt naer volgen, dat hy syn selven verloochene, ende neeme sijn Cruys op, ende my volge.

Aensiet den soeten Jesus wel (segt S. Bonaventura cap. 40. vit. Chr.) volgt de generaele waerschouwinge, die u boven gegeven is. Ende noteert dat hy Petrus, welke hy een weynig te vooren soo seer verheven hadde, genoemt heeft Sathan, om dat hy door een vleeschelijcke affectie, die hy tot Jesum droeg, hem wilde ontraden sijne Passie. Alsoo moet gy oock naer het exempel van Jesus, alle de gene, die u tot verlichtinge ende vermaeck des lichaems, willen af-trecken van uwe geestelijcke exercitien ende voortgank, houden voor vyanden van uwe zielen. Aldus S. Bonaventura.

Wy leeren hier oock dat'er geenen anderen weg en is tot de saligheyt, als't Cruys Christi te dragen, ende hem naer te volgen in veel lydens, in verloocheninge ons selfs, ende in het haeten van onse eygen ziele, voor soo veel alsse met het

[p. 310]

vleesch ende sinnen vereenigt is, en haer neygt tot de begeerlijckheyt des werelt ^(a)Want die sijn ziele bemint [segt hy] in dese werelt, salse verliesen; maer die sijn ziele haet in dese werelt om mynen t' wille, die salse vinden. Wat baet'et den mensch, is't dat hy de geheele werelt wint, maer schade lijdt, van sijne ziele. ^(b)Waerom op een ander plaetse segt hy: Die syn Cruys niet op en neemt, ende my niet en volgt, en is my niet weerdig Is hy hem niet weerdig, soo en kan hy niet salig worden: want buyten Jesus en is geen saligheyt te vinden. Waer uyt blijck hoe seer sy hun selven bedriegen, die meynen dat het genoegt is, hem te wachten van grove overtredingen der Geboden Godts, der H. Kercke, ofte van hunnen Regel, hun daer-en-tusschen begeven tot alle soorten van genoegten, ende lichaemelycke consolatien. Het kan seer qualijck geschieden [segt den H. Hironymus Ep. 34.] jae het is onmogelijck dat iemant de tegenwoordige ende de toekomende goederen geniete, dat hy hier sijnen buyck vulle, ende ginder sijn ziele: dat hy van wellusten passeert tot wellusten: dat hy in beyde de levens den eersten zy: dat hy op der aerden en in den Hemel glorieus zy. Ter contrarie [segt hy Eph. 50.] de ellenden worden gemangelt voor wellusten, ende de wellusten voor de ellenden het is onse liberteyt den Rycken naer te volgen ofte Lazarum.

(a) Joan. 12.

(b) Matth. 10.