Klagende maeghden en raet voor de selve
(1634)–Jacob Cats–
Auteursrechtvrij
[pagina 26]
| |
DE Leser gelieve hier te mercken, dat Sophie Wijsheyt geseyt is, en also op de geestelijcke Wijsheyt zyn ooghmerc hebbende, mag hem ten goede singen, als volght. OP DE VV YSE:
Silvie, Silvie, redonne moy la vie.
SOphie, Sophie,
Als ick u maer aensie,
Soo rijst stracx in my een nieuwe jeught,
Soo dat mijn bly gemoet dan swemt als in de vreught.
V soet wesen,
Van my gepresen,
Geeft yet dat geen mensch begrijpen kan;
Want u gesicht alleen dat maeckt een vrolick man.
Beminde, beminde,
Die ick soo geestigh vinde,
Laet u oogh en honigh-soeten mont,
Die ick van overlangh soo schoon en lustigh vont,
| |
[pagina 27]
| |
Op my dalen.
En doorstralen
Dit mijn dof en nederslachtigh hert,
Dat uyt een volle gunst u toegeeygent wert.
V reden, u zeden,
V wel-gemaeckte leden,
Die zyn my ten vollen nu bekent,
Wel Godinne,
Ick beminne
Vwe deught, en segh uyt's hert sen gront
Dat ghy geen trouwer vrient op aerden hebben kont.
Op de Wijse: O ingrate beaute?
WAcrom, ô dom gemoet,
Kleeft ghy dus aen aerdsche saken?
| |
[pagina 28]
| |
Aen eer, of vreught, of goet?
Die noyt een mensch die noyt een mensch geluckigh maken
Ey stelt ten lesten uwen lust
In den Heer, in den Heer uwe rust, in den Heer uwe rust.
Ach! eer en is maer wint,
Daer niet op en is te bouwen.
O ydel werelts-kint,
En wilt toch noyt, en wilt toch noyt op haer betrouwen:
Maor stelt ten lesten uwen lust
In den Heer, in den Heer uwe rust, inden Heer uwe rust.
De verught is enckel schijn,
En sy kan maer weynigh dueren:
Haer eynd' is wisse pijn,
En niet een mensch vint herten-wensch in dese kueren.
Dus stelt ten lesten uwen lust
In den Heer, in den Heer uwe rust, in den Heer uwerust.
| |
[pagina 29]
| |
Het goet beswaert den geeft,
En is vol benaude sorgen,
Wie veel heeft is bevreeft,
En al de nacht is hem onsacht tot aen den morgen.
Stelt dan ten lesten uwen lust
In den Heer, in den Heer uwe rust, in den Heer uwe rust.
|
|