Klagende maeghden en raet voor de selve

[p. 7]

Aen-sprake
Van Ioachim de man van Susanna, als hy de selve van de doot verlost weder ontsinck.

Op de vvyse: Licht van mijn ziele, ster van den hemel.

LVst van myn herte, vreught myner sinnen,

God sagh mijn smerten, en myn vierigh minnen;

En gaf nieuwe vreught,

Tot lust en troost van mijn bedroufde jeught.

O suyver bloemtje, eer van de vrouwen,
Ick magh u weder als de mijn aenschouwen;

Want als uyt het graf

Ist dat my God uyt gunst u weder gaf.

Hem wil ick dienen gansche dagen,
Een danckbaer herte sal den Heerbehagen.

Wech benaude pijn,

Ick wil met vreught syn dienaer eeuwigh syn.