| |
| |
| |
Klaegh-liet, eens bekeerden sondaers aen God den Sone.
Op de voys: Puis que de vivre sans aymer, &c.
MYn ziel, o Heer, die is bedroeft,
En siet! de troost die zy behoeft
Het kruyt dat my genesen moet
Dat is alleen u heyligh bloet.
Schoon dat ick hier op aerden stae,
Met grooten druck bevangen,
Of dat ick t'oogh ten hemel slae,
En sucht met groot verlangen,
| |
| |
Noch hier, noch daer en vind' ick yet.
Dat oyt kan heelen mijn verdriet.
Ghy zyt, o God, mijn to everlaet
En troost by my verkoren,
Ghy zyt het edel vrouwen zaet,
Ghy, Heer, vertreet den slangen kop;
En treter als verwinner op.
Ick bid verstoot den sondaer niet,
Die staegh en gansche dagen,
De grootheyt sijner feylen siet,
En staet benaut tot aen de ziel,
Vermits ick soo geduerigh viel.
Ick die wel eer vont groote smaeck.
In vreught te mogen plegen,
| |
| |
Vind' nu in tranen mijn vermaeck,
Die zyn, voor my ellendigh mensch,
Die zyn my nu een herten wensch.
Och of myn oogen t'aller stont
En vloeyen op myn droeve mont
Ghelijck als stage beken;
Soo goot ick uyt een droevigh vocht
Soo langh ick immer weenen mocht.
O t'weenen is een groote vreught,
Het soetste van het leven,
Vry soeter als de domme jeught,
Wel eer heeft konnen geven
Wel aen dan weent, mijn droef gesicht,
Tot ons de ziele wert verlicht.
| |
| |
Als ick op heden God aenbadt,
En sagh mijn tranen vlieten,
En sagh voor my het siltigh nat
Ter aerden nederschieten,
Ick nam het op met groot geluck,
En als een vreugt is mijnen druck.
Ick sprack, o God, mijn hoogste goet,
Sie daer mijn offerhande,
De sucht van mijn benaeut gemoet,
Ick weet dat noyt een treurig hert
Van u in smaet verstooten wert.
Mijn droeve ziel die is de kerck,
Daer bid ick met verlangen,
Mijn tranen-vloet, het offer-werck,
Wilt die, o Heer, ontfangen:
| |
| |
Sy komen uyt een droeve borst
Die staegh naer uwen segen dorst.
V bloet dat beter dingen spreeckt
Dat is het dat de tochten breeckt
O Godes Soon vergunt my dat,
En wast ons in dat suyver nat.
Ick wil dan singen t'uwer eer,
Ick wil mijn gansche leden,
Mijn tongh, mijn pen, mijn sinnen, Heer,
Ick wil dan melden uwen lof,
Tot ick sal wesen nietigh stof.
|
|