Klagende maeghden en raet voor de selve

Klaegh-ghesangh uyt den 130. Psalm.

Op de Stemme:
O faux amant! o langue menteuresse!

WT'tinnigh diep van myn benoude sinnen
Moet ick tot u myn klachte nu beginnen

O God, die my behoet;

Aenhoort myn stem, aenhoort myn droef gebedt,
En naer u gunst op myne reden let,

O troost van mijn ghemoet,

[p. 180]

 

Wilt ghy o Heer, ons sonden overmercken,

 

En t'ooge slaen op onse boose wercken,

 

En dat nae rechten eys,

 

Wie sal voor u, o strengen rechter, staen?

 

Wie sal het oogh ten hemel mogen slaen?

 

Voorwaer geen levend' vleys.

 

 

 

Maer ghy en zyt niet veerdigh om te wreken,

 

En laet ons noyt u soete gunst ombreken,

 

Na dien ghy haest vergeeft:

 

Ghy, groote God, zyt vriendelijck en soet,

 

Soo dat te recht u eer en hulde doet,

 

Al wat op aerden leeft.

 

 

 

V wil ick Heer, u wil ick gaen verwachten,

 

Met al myn hert, met alle myn gedachten,

 

Op u ben ick gegront:

 

V woort vol trou is dat myn ziele voet;

 

En dat my troost in alle tegenspoet,

 

Dat is u heyligh bont.

[p. 181]

 

Ghelijck een mensch verbonden om te waken

 

Placht nae het licht te hijgen en te haken

 

Gansch moede van den nacht,

 

'Tis even soo dat myn verslagen hert

 

Tot u gestaegh, tot u gedreven wert,

 

En op u komste wacht

 

 

 

VVilt Israël, wilt op den Hcere bouwen,

 

VVilt op zyn woort ten vollen u betrouwen,

 

VVant zyn genaed is groot:

 

Hy sal aen u, en aen u vruchtbaer zaet,

 

Hy sal u zyn een rots een toeverlaet,

 

Oock in den hooghsten noot.

WY sullen (ons oordeels) te rechter tijt hier laten volgen eē gesangh, in stoffe gelijck met den twee en vertig sten psalm, om redenen die de goede leser uyt de selve wel kan afnemē. Het selve gesangh is ten versoecke als voren mede in de werelt gekomen, in voe-

[p. 182]

gē als ghy dit siet, onse schrijver (so hy my verklaert heeft) wenst over dese maniere van doen te verstaē het oordeel van dē godsaligē leser,