|
| |
| |
[pagina XLVIII]
[p. XLVIII] | |
De iongelingh met de pyl in het oogh singt
Op de vvyse Ionck-vrou mijn hert, mijn ziel, mijn sin, &c.
GEsellen hoort een droef gheval,
Een stuck datu behaghen sal,
Het is meest, aller menschen aerc
Wanneerder yemant qualijck vaert,
Siet wat een vreem de saeck!
Ick sagh hier lest een schoone maeght,
Het puyckjen van de stadt,
Die heeft mijn ydel oogh bchzeght,
| |
| |
Het docht my dat een snelle schicht
En regel recht door mijn gesicht
Daer was ick wonder vreemt gestelt,
Mijn geest was nimmer ongequelt,
Nu heb ick 't aerdigh dier gevrijt,
Doch 'tis macr tijt verquist,
VVant siet (o wat een groote spijt!)
Ick quam op heden by haer staen,
Maer eer ick spraeek begon,
Soo hietse my daer henen gaen,
| |
| |
Ick eyste voor de leste reys,
Een soentjen tot besiuyt:
Maer sy ontseyde mijnen eysch,
Ick moest ten huysen uyt.
Sal ick nu smelten in verdriet,
Neen, mackers, dat en doe ick niet
Ick hadde God wel eer gebeen,
Soud'my niet dienstigh sijn,
Dat ick dan met een blauwe scheen,
Nu ben ick heden afgeseyt,
En vry niet sonder smaet,
VVel God die heeftet soo beleyt,
| |
| |
Dit stel ick in mijn sinnen vast,
Een ander is my toegepast,
Men siet dat noyt een bloemtje sluyt
Dat noyt een roos vergaet,
Of daer en schiet een ander uyt,
Die wel soo geestigh staet.
Daer worter menigh afgeseyt,
En 'tis hem grooten druck,
Maer soo hy't al wel overleyt,
Het dienthem tot gheluck.
Ick weet een die het is geschiet,
Al kreegh hy schoon de vryster niet,
| |
| |
Verstaet eens hoe syn druck genas,
Hy kreeger een die beter was,
En oock van meerder gelt.
VVel aen vergeet het ongeval,
Mijn hert, en grijpt een moet;
VVie weet wat ons gebeuren sal,
Daer woont een vryster hier ontrent
VVou die my jonstigh sijn,
Sy is voor goet en schoon bekent,
VVel, peerel, dien ick heb gevrijt,
Ick wensch u goeden dagh,
Ick blijf u dienaer t'aller tijt,
| |
| |
Ken sal niet laken uwe jeugt,
Dat is een stuck dat niet en deugt,
Nu bid ick u, o schoone maegt,
Of siet dat ghy u sedigh draegt
Een minnaer die syn af-scheyt krijgt,
Lijdt vry geen kleyne pijn,
En als een hert soo deerlick hijgt
VVilt dan noyt vinnigh sijn.
Ey lieve soo het meer geschiet,
En schelt een droeven minnaer niet,
Terwijl hy staet en treurt.
| |
| |
Want schoon hy niet verkrijghen kan
Sijn lust en herten wensch,
Wilt ghy hem niet voor uwen man,
Noch acht hem voor een mensch.
|
|
Auteursrechtvrij