XXXVI. Op de gelegentheyt van genoode vrienden, die de waert (na vrolijck geweest te zijn) belet na huys te gaen.
Als vrienden t'samen vrolijck zijn
Met goede kost, en hupsen wijn,
Al is'et schoon een soet vermaeck,
Licht krijght'er iemant groote vaeck,
Mits 't goet onthael hem aengedaen,
En pooght daerom na huys te gaen;
Maer soo 't de waert hem dan belet,
Om sich te voegen na het bet,
En hout dien gast als aen den bant,
Dat is (mijns oordeels) onverstant.
Wy leven in een vrijen staet;
Dat ieder na sijn ruste gaet,
Wanneer het hem gevallen magh,
Dat acht ick voor den besten slagh.
Het moet doch eens gescheyden zijn,
Al waer'er noch soo goeden wijn.
Ghy, waert, geeft vrydom uwen gast,
En doet uw' vrient geen overlast,
Hy sal vry met een beter lust,
Als hy sal hebben uyt-gerust,
Dan by de vrienden vrolijck zijn,
En eere geven aen den wijn.
Maer ziel, hoe komt dit hier te pas,
Daer van de doot ons reden was?
Hoort, als een vrient scheyt uytter tijt,
En datje dan gansch droevigh zijt;
Ja, wout hem houden sooje kont,
Dat is (mijns oordeels) sonder gront,
Ick acht'et best hem toe te staen,
Dat hy van hier mach henen gaen,
En scheyden uyt dit vremt gewoel,
Dat ghy en ick noch heden voel,
Op dat hy ruste nemen magh,
Om weder op den jonghsten dagh
Te komen met een bly gelaet,
Te komen in een beter staet,
Te komen met een reynen geest
In 't noyt volpresen bruylofs-feest.
Gesellen, als ick gae te gast,
Noem ick het houwen overlast;
My is dàn goet onthael gedaen,
Als ick mach vry daer henen gaen.
Nu, al die ick voor vrienden ken,
Ick bid u nu door dese pen,
Ick bidde wat ick bidden magh,
Ontfanght aldus mijn lesten dagh,
Als ick sal scheyden uyt het vleys,
Bidt God, en wenscht my goede reys!
|
|
Auteursrechtvrij