Alle de werken. Deel 2

XX. Des menschen leven vergeleken met een schaduwe.

Job 8.9.
Ons leven is een schaduwe op aerden
Psalm 102. Item Psalm 144. Psalm 119. 23 Sapient. 5.9.
Mijn dagen zijn vergaen als een schaduwe.

Ghy, die een lange wijl hebt dese plaets bekeken,
Seght, waerom is de mensch een schaduw' vergeleken?

De schaduw' streckt haer uyt, en toont haer wonder langh,

Meest als een lage son genaeckt haer ondergangh.

Maer toeft een kleynen tijt, tot haer vergulde stralen
Vertrecken van de kim en in het water dalen;

Dan wordt van stonden aen, oock eer het yemant dacht,

Het beelt dat wonder scheen, begraven in der nacht:

Het is van ons gevlucht, het is eylaes! verdwenen,
Soo haest de gulde son niet meer en heeft geschenen.

En wat is van de mensch! hy scheen eens groot te zijn.

En die het recht bemerckt en vint maer enckel schijn.

Al wat men hier bemint, lust, rijckdom, groote staten,
Een korten oogenblick die doet het ons verlaten.

Ghy daerom, weerde ziel, scheyt hier gewilligh van,

En kiest tot uwen troost dat eeuwigh duren kan.