Alle de werken. Deel 2

XVII. Des menschen leven anders vergeleken met een pijl.

Sapient. 5.13.
De lucht wordt door een geschoten pijl verdeylt, maer loopt terstont wederom t' samen, alsoo oock wy, etc.

Ofschoon den pijl in hare vlucht
Komt snellick vliegen door de lucht,
Stracx siet men echter niet een dingh,
Van waerse quam, of henen gingh;
En niet een mensch en kan verstaen,
Waer dat de schicht is deur-gegaen;
Want siet, de lucht van een gedeelt,
Die wort stracx wederom geheelt.

Ons leven is gelijck een pijl,

Het duurt alleen een korte wijl:
Al wie'er in de werelt leeft,
Die komt als door de lucht gesweest;
En van hem blijft geen teycken staen,
Waer heen sijn leven is gegaen.
De son, de maen, de nacht, en dagh,
Het gaet alsoo het eertijts plagh,
Het eenigh dat men seggen kan,
Dat is: eylaes! waer is de man?

Ey siet, wat is ons ydel vleys?

Het is een los, een licht gepeys,
Dat vaerdigh door de sinnen drijft,
Daer van geen teycken overblijft;
Het is een schip dat henen zeylt,
En met de kiel de stroomen deylt,
En stracx soo is het onbekent,
Waer dat het henen is belent.
Het gaet noch heden op den dagh,
Het gaet gelijck het eertijts plagh:

[p. 638]

 

Den mensch en is nau in het graf,

 

En stracks geen mensch en weet'er af.

 

Had hy misschien een grooten staet,

 

Of by een prins, of in den raet,

 

Soo dat het ampt hem voordeel gaf,

 

Dat laet stracks met sijn leven af;

 

Want mits sijn mondt en ooge sluyt,

 

Soo is voor hem de werelt uyt;

 

Het is met hem, het is gedaen,

 

Een ander neemt het voordeel aen,

 

Een ander treet daer hy eens trat,

 

Een ander sit daer hy eens sat;

 

Sijn gantsche naem wordt uytgewist,

 

En hy en wordt niet eens gemist.

 

Mijn ziel, wat ick u bidden magh!

 

Let doch op uwen korten dagh;

 

Let hoe dit leven henen vlieght,

 

En hoe de werelt ons bedrieght;

 

Op dat, wanneer het aertsche dal

 

U niet meer sien of kennen sal,

 

Ghy dan by God mooght zijn bekent;

 

Daer is een wesen sonder ent.