|
| |
De vrijster, met het kint in haer arm, spreeckt:
Hoe dan sout ghy my verlaten,
Die ghy voortijts hebt bemint?
Hoe sout ghy my konnen haten,
Die tot u soo ben gesint?
Neen, ick kan het niet gelooven,
Ick en kan het niet verstaen,
Dat ghy sout mijn eere rooven,
En dan elders minnen gaen.
Hebt ghy my niet menigh werven,
Even met een rijp beleyt,
Op uw leven, op uw sterven,
Hebt ghy my niet trou gesworen,
Hooger als ick seggen kan?
Heb ick u niet uytverkoren
Hebt ghy my niet schrift gegeven,
Dat ick, als uw waerde vrou,
Dat ick, al mijn gansche leven,
God en wil het niet gehengen,
Dat ghy sout meyneedigh zijn,
Dat ghy my sout willen brengen
Van de blijtschap in de pijn.
Maer voor al moet u bewegen
Dese vrucht, uw eygen kint,
Dat heb ick van u gekregen,
Doe ghy tot my waert gesint;
Dat heb ick van u ontfangen,
U ter liefde, beste vrient,
Doen ghy, met een groot verlangen,
Van mijn maeghdom waert gedient;
Doen ghy my eens pleeght te stellen
By de schoonste van het lant,
Doen ghy my eens pleeght te quellen
Siet doch eens sijn geestigh wesen,
Siet eens, hoe het op u kijckt;
Siet, ghy zijt'er in te lesen,
Siet eens, hoe het u gelijckt!
Wel dan, magh ick iet verwerven,
Eert die ghy eens hebt bemint,
Anders moet ick hoere sterven,
En uw vrucht een hoere-kint.
| |
De vrijer antwoort:
Wat sal dese sloor beginnen?
Wat begeert de slechte duyf?
Kint, gaet elders, wilje minnen,
Ick u trouwen? wat een struyf!
Heb ick met u liggen mallen,
Waert ghy voor een nacht mijn wijf,
Dat en acht ick niet met allen,
Dat en was maer tijt-verdrijf.
Woorden die de vrijers spreken
Zijn beleeft en honigh-soet,
Doch het zijn maer minne-treken,
Daer men noyt op achten moet.
Wat de jonghmans oyt beloven
Op den autaer van de min,
Dat is metter daet verstoven,
Eeden die de minnaers sweeren,
Midden in het sachte bedt,
Zijn veel lichter als de veêren,
Daer en dient niet op gelet.
Kint, se vliegen met de winden,
Lichter als een lichte pluym,
Daerom zijnse niet te vinden,
Want sy smelten als het schuym.
Heeft de penne wat geschreven,
't Hert en heeft'et niet gevoelt,
't Wort door 't laken uytgewreven,
Als men in het bedde woelt.
Maer ick bidd' u, hout'et briefjen,
Want het u noch dienen kan:
Gaet, ey gaet doch, soete liefjen,
Maeckt'er suycker-huysjens van:
| |
| |
't Suycker sal te passe komen,
Alsje 't kint sijn papjen koockt,
En het briefjen dient genomen,
Alsje dan een vuurtjen stoockt.
Die een kint by vrijsters telen
Hebben voor haer moeyten niet;
't Is een pop om meê te spelen
Voor een die haer maeghdom liet.
't Is de soete maeght geschoncken
Voor haer maeghdelijcke bloem;
Sy mach vry daer mede proncken,
Sy mach dragen haren roem:
Sy mach seggen, t'haerder eeren,
En vertellen 't alle man,
Datse niet en hoeft te leeren,
Wegh dan, Heyl, met al uw klagen,
Wegh met al uw malle praet,
Noyt en sal my 't kint behagen
Daer geen bruyloft voor en gaet.
|
|
Auteursrechtvrij