Alle de werken. Deel 2

LII. Op 't gesichte van de zee tegen een rotssteen aengedreven.

Wanneer de woeste zee, gedreven van de winden,
Komt tegens haren stroom een harde rots te vinden,
Dan stuyft'et water op, dan stijght'et in de lucht,
Soo dat de klippe dreunt, en al den oever sucht:

[p. 568]

 

Maer is de strande vlack, en effen heen gestreken,

 

Dan speelt de groote zee gelijck de kleyne beken;

 

Haer stroom gaet sachtjens op, haer stroom is wonder stil,

 

Het schijnt als of de golf den oever streelen wil.

 

Men kan, na mijn verstant, uyt dit gesicht bemercken,

 

Wat op een korsel hooft beleefde leden wercken;

 

En hoe een vinnigh woord ontrent onstuymigh bloet

 

Is als een harde rots te midden in de vloet.

 

Leert grilligh onverstant en rauwe sinnen vieren,

 

Ghy sultse tot bescheyt, en na de reden stieren;

 

Maer die met fel gebaer haer gramschap tegen staet,

 

Geeft oorsaeck, dat de twist geduerigh hooger gaet.