XXXV. Op de vijse en ongerijmde droomen, en het nacht-gesangh van de nachtegael.
Mijn ziele, wat is dit geseyt?
Dat als dit lijf ter neder leyt,
En in de werelt niet en woelt,
En niet en siet, en niet en voelt,
Soo dat'et u niet meer en quelt,
Of in verkeerde bochten stelt,
Dat ghy dan, o mijn beste deel!
| |
Mijn liefste pant, mijn hals-juweel!
Dat ghy dan, segh ick, sit en malt,
En in bekaeyde droomen valt?
Ghy zijt dan buyten slaverny,
En van 't gewoel des werelts vry,
Ey geeft u met een snelle vlucht
Oock hooger als de blauwe lucht;
Om van geen drift te zijn geraeckt,
Als die na geest en Hemel smaeckt.
Maer dit, eylaes! en doeje niet,
En dat is my geen kleyn verdriet.
Het maeckt my dickmael gansch bevreest,
Ja set my prangen in den geest:
Dit heb ick langen tijt geseyt,
En oock met droefheyt overleyt;
Ja heb'et menighmael beklaeght,
Oock boose luymen wegh gejaeght:
Maer ghy blijft echter sooje waert,
En hout als noch uw lompen aert.
Men seyt ons, dat de nachtegael
Geduerigh waeckt, en t'eenemael
Is sonder rust, ja noyt en slaept,
Maer staêgh in 't singen vreughde raept.
Ick wensch, dat ghy van eenen aert
Met desen kleynen vogel waert,
En voeld' in u een heyligh vier
(Gelijck dit kleyn en wacker dier)
Om God te loven met gesangh,
En dat geheele nachten langh,
Dan souje noyt, als sonder toom,
U geven tot een lossen droom;
Maer wesen als die niet en sliept,
En staêgh door hert en aders liept;
Om 't oogh te slaen op alle dingh,
En letten wat daer omme gingh:
Maer nu neemt ghy te gulle rust;
Het schijnt uw' licht is uytgeblust,
En al uw' macht en hoogh gebiet
Is sonder klem en enckel niet;
Dies is 't, dat ick een vreemt gewoel
Oock in mijn beste deelen voel;
Voorwaer 't en is'er niet te pluys,
My dunckt de meester is van huys.
Siet, wie'er heerst in stad of slot,
Geeft, eer hy slaept, een staegh gebot,
Hoe dat sich yeder dragen moet,
In voor- en oock in tegenspoet,
En als die order voren gaet,
Soo blijft'et al in goeden staet.
Ick bid u, ziel, al eerje slaept,
Maeckt dat sich niemant hier vergaept;
Houdt staegh uw sinnen in den toom,
En hoet ons voor een geylen droom;
Of anders acht ick uw gebiet,
Voor kinder-spel, of enckel niet.
Nu Godt, mijn troost en eenigh heyl!
Ick sie mijn slaep is los en geyl,
Mijn droom, en al mijn nacht-gepeys
Is dickmael niet als enckel vleys:
Laet doch mijn sinnen hooger gaen,
Als ghy aen Jacob hebt gedaen,
Te weten, na den Hemel toe,
Want ick ben d'aertsche grillen moe.
Dus ghy, die mijn Verlosser sijt,
Geeft dat mijn siel tot aller tijt
Mach sien uw macht en hoogh gebiet,
Gelijck ghy my geduerigh siet;
Op dat ick desen aertschen draf
Mach neder leggen in het graf;
Doch ghy verplaetst, mijn weerde ziel,
Daer niemant oyt in slaep en viel,
Maer daer men geeft volkomen lust,
En daer men sonder slapen rust;
Op dat ick u, met reyn gesangk,
Betalen mach mijn vollen danck.
|
|
Auteursrechtvrij