IX. Op 't gesichte van 't nestelen van een oyevaer.
Lest als ick op een plaetse stont,
Daer ick my stil en eensaem vont,
Soo wierd' ick op het huys gewaer,
Een langh-gebeenden oyevaer;
Die maeckte daer een groot gebou,
Te midden op de keuckenschou.
Wat brenght het beest een groot beslagh,
Wat brenght'et dingen aen den dagh!
Wat brenght'et ruyghte, stroo, en mosch!
Wat brenght'et tacken uyt het bosch!
Wat brenght'et rijsen uyt het wout,
Al-eer het nest of wooningh bout!
De keuckenmeyt wordt dit gewaer,
En maeckt terstont een groot gebaer;
Sy roept, dat hy den regenback,
Sy roept, dat hy het gantsche dack,
Dat hy de keucken-schou bederft,
En siet, daer is'et al verkerft:
Het gansch gesin, dat wordt gevraeght,
Of hy niet wegh en dient gejaeght.
Maer siet, juyst onder dit getier,
Soo sie ick daer een minder dier,
Ick sie een musch, die, soo ick merck,
Is doende met het eygen werck;
Maer vry niet op dien eygen voet,
Gelijck die groote vogel doet;
Ick vinde daer groot onderscheyt,
Dat my tot dees' gedachte leyt:
Wat heeft den grooten oyevaer,
Voor hem en voor sijn weder-paer,
Wat heeft de vogel al van doen!
Hy raept en graept het dorr' en groen,
Hy treckt en sleept, ick weet niet hoe,
Hy tast en alle kanten toe,
| |
Hy timmert uytermaten hoogh,
Maer dit verweckt een nijdigh oogh;
Dat stelt den vogel in gevaer,
Gelijck men heden wordt gewaer.
Maer, lieve vrienden! koomt eens hier,
En siet de musch, een tanger dier,
Hoe ras bekoomt'et sijn gerijf,
Voor hem en voor sijn kleyn bedrijf,
Indien het maer een enge spleet,
Een gat, een hol, of scheurtjen weet,
Of in de muer òf in het dack,
Daer vint'et beesje sijn gemack,
En raept een veertjen ses of acht;
En als'et die heeft t'huys gebracht,
Soo is het kinder-bed' bereyt,
Daer in het wijf en jongen leyt;
Daer in het rust en stilte vint,
En vreest niet voor een harden wint;
En vreest geen kock of keucken-meyt,
Die yet tot sijnen laste seyt.
Een yeder segge dat hem lust,
In kleyne staet de meeste rust:
De grootsheyt is een wichtigh pack,
En kleyn te wesen is gemack;
Want hoe dat yemant hooger bout,
Hoe dat sijn timmer minder hout,
Hoe dat hy, met een stager spoet,
Meer voor sijn huys bejagen moet,
Hoe dat hy meerder wordt benijt,
En even meerder aenstoot lijt;
Ick houw'et voor een handigh man,
Die kleyn en vrolijck wesen kan.
|
|
Auteursrechtvrij