Alle de werken. Deel 2

IV. Op 't gesichte van yemant die veel te schrijven, en maar een endeken kaers over heeft.

Een jongh gesel, die voor my schreef,
(Als ick hem tot sijn plichten dreef,
Die ick hem doen had opgeleyt)
Heeft my tot antwoordt dit geseyt:

Wat kan by my nu zijn gedaen?

Mijn kaersje staet om uyt te gaen:
Ey, siet hoe weynigh dat my rest,
Dees kleyne neuck die is het lest.

Ick: staet uw' kaers om uyt te gaen,

Soo moetje geensins stille staen;

[p. 538]

 

Want dit gebiedt u meerder spoet,

 

En seyt, dat ghy u haesten moet.

 

Wie maer een weynigh levens heeft,

 

En nu by na is uytgeleeft,

 

Behoort met alle vlijt te spoên,

 

Om sijne taeck wel af te doen.

 

Dit sprack ick tot een jongh gesel,

 

Maer 't past op oude lieden wel,

 

En daerom nam ick dit vermaen,

 

Als voor een les aen my gedaen.

 

Ick ben bedaeght en over-rijp,

 

Soo dat mijn kaers brandt in de pijp.

 

Mijn ziel, doet haest wat u betaemt,

 

Wilt ghy niet sloffigh zijn genaemt,

 

En schrijft wat u te schrijven staet,

 

Eer dat ons licht ten eynde gaet;

 

Schrijft doch voor eerst uw' laetsten wil,

 

't Zy testament of codicil:

 

Gedenckt uw' knecht, en meyt, en vrient,

 

En die u vlijtigh heeft gedient,

 

En dan soo dient oock goet gedaen

 

Aan die met armoe zijn belaen.

 

Maer wieje geeft, of watje schenckt,

 

Siet, datje Godt voor al gedenckt.

 

Maeckt hem voor al uw' beste deel,

 

Dat is uw' ziel, dat groot juweel.

 

Wat noot, al gaet uw' kaersjen uyt?

 

't Is goet, al wat men wel besluyt.