Alle de werken. Deel 2

V. Op 't gevoel van een nagel in de voet, die in 't vleesch wast.

De nagel is ontrent de voet,
Gelijk een rand of koorde doet,
Gelijk een stoot-kant aen een kleet,
Dat is: een afweer tegen leet.
Maer soo de nagel vorder gaet,
En niet en houdt de rechte maet,
Maer dieper in de teenen wast,
Dan is het pijn en overlast;
Want sy doet nadeel aen de voet,
Die sy tot voordeel dienen moet.
Dat ons dit soo gemeenlijck gaet,
Dat voelt men dickmaels metter daet;
Maer laet ons zien in dit geval,
Wat dat men hier uyt leeren sal:

Hebt ghy een oom, een neef, een nicht,

Besoecktse vry, maer niet te dicht;
Noyt mensch en is'er wel gedient,
Met al te vriendelijcken vrient.

Een aep, uyt al te grooten min,

Die douwt sijn jongh de ribben in;
Een lange, stage, stoute gast,
En hout men niet, als voor een last.
Siet, goet te doen en is niet goet,
Dan als men 't na de mate doet;
Dus kust geen vrient soo aen den mont,
Dat ghy hem aen het herte wont¹⁾.

1) Het Hebreeuws spreeckwoort seyt: Hebt ghy een vrient, die soo soet als suycker is, en eet hem evenwel niet op. Het gemeen spreeckwoort seyt. Men moet geen vrient soo aen de mont kussen, dat hem 't herte daer af wee doet