Nieuwe-jaers gedicht.
Het Nieuwe jaer is hier; het aertrijck gaet ontsluyten,
De botten puylen uyt, de boomen sullen spruyten,
Het kruyt en veyligh gras sal kruypen wijt en breet,
De bloemkens sullen staen elck op sijn best gekleet.
De tijt, de nieuwe tijt sal nieuwe jeught gaen bringen,
Aen bergen, bosch, en dal, aen alderhande dingen:
Al wat daer henen lagh, begraven in het stof,
Sal steken op het hooft, tot ciersel van den hof.
Den armen mensch alleen, met ouderdom bevangen,
En kan het oude vel niet uyt-doen, als de slangen;
Maer dat's een kleyne saeck: wy zijn noch boom, noch beest,
't Gunt in ons dient vernieuwt, dat is alleen den geest;
Dit lijf is maer een romp, de ziel, van meerder waerden,
Dient, in dit nieuwe jaer, getogen uyt der aerden:
Waerom soud' onsen geest sijn af-gesleten huyt
Niet konnen leggen af, soo wel als 't dorre kruyt?
O mensch! is alle dingh om uwent wil geschapen,
En wert'et nu vernieut, sult ghy alleen staen gapen,
En blijven, dat ghy waert? sal dan, o lieve, sal
In u het nieuwe jaer vernieuwen niet met al?
Merckt ghy niet, dagh aen dagh, dat door de nieuwe jaren
Dit broose lijf verout, tot dat wy neder-varen
In 't duyster van het graf, en treden op de baen,
Die al des werelts vleesch voor desen is gegaen?
Wanneer de gulde son, met hare snelle paerden,
Heeft al het jaer gerent rontsom den kloot der aerden,
Soo dat des hemels loop ons brenght den kortsten dagh,
Begint sy weer van nieus, en rent gelijckse plagh.
Wanneer de gulde son, des avonds, hare stralen
Heeft in den koelen schoot van Thetys laten dalen,
Spant weer haer peerden in, en met het morgen-licht
Vertoont ons wederom de glans van haer gesicht.
't Gaet anders met den mensch: want, als de dicke wolken,
De swarte nacht des doots omringht het hooft der volken,
Dan ist'er mee gedaen; eylaes! men sijght ter neêr,
Men sinckt diep in der aert, en niemant keert'er weer.
Men leeft en sterft maer eens: de doot is van de saken
Daer feylen eens begaen, noyt weer sijn recht te maken:
Leert dan, uw leven langh, leert doen, met vasten gront,
Dat ghy, uw leven langh, maer eenmael doen en kont!
|
|