Alle de werken. Deel 2
(1862)–Jacob Cats–
Auteursrechtvrij
[pagina 506]
| |
't Is tijt, dat ghy u met swart bedeckt;
Laet vry uw steenen
Geduerigh weenen,
Uw lust vertreckt.
Uw' lust bestont hier, in 't gemeen,
Uyt soet geselschap onder een,
Dat tot hemelsche vreught scheen als gemaeckt;
Dat gaet tot scheyden,
Sich nu bereyden,
Siet wat u naeckt.
De soetste, die ghy voor u siet,
De Nimphe, die soo menigh liet,
Met haer soete mont, hier heeft gequeelt,
Die wil haer leven
Gaen overgeven,
Een die haer steelt.
Een, segh ick, die haer herte wan,
Een jongh, een fris, een vrolijck man,
Die haer siel behaeght; maer segh, och arm,
Wat kan 't u baten,
Ghy sijt verlaten,
Sy, in den arm,
Van die haer mint, singht nu een liet;
Dat maer en streckt tot uw verdriet,
Mits ghy haer nu mist, en eensaem staet;
Ey, laet uw deuren
Geduerigh treuren,
Waer door sy gaet.
O bloemtjes, bloemtjes! edel kruyt,
Dat in den hof soo geestigh spruyt,
Treurt nu, schoon ghy eerst soo lustigh waert:
Uw jeughdigh bloeyen,
En geestigh groeyen,
Heeft geenen aert.
Wel hoe, magh dan een vrye maeght,
Niet kiesen die het haer behaeght?
O ja, 't is een eer te sijn getrout;
Wel moetje varen,
Die met haer paren,
De werelt bouwt.
Wel, als het immer wesen moet,
O soetste Nimphe, weest gegroet!
En schoon ghy nu schijnt gansch wel gesint,
Laet uw gedachten
Noch op hem wachten,
Die u bemint.
|
|