Alle de werken. Deel 2

Gesangh uit den XLII^en psalm.

Gelijck een hart van herten hijght,

Wanneer het is vermoeyt van vluchten,

En begint te suchten,

Mits het vreese krijght,

En wenscht dan om een koele beeck,

Soo stijgh ick op, en, met een rechten streeck,

Ga ick tot U, o Heer!

Uw' gunst doch tot my keer!

Mijn hert verlanght, mijn ziele dorst,

Uyt 't innigh diep van mijn gedachten

En geheele krachten,

Na des levens vorst,

Na U, o God! mijns herten wensch;

Ach! wanneer doch sal ick, ellendigh mensch!

Voor U verschijnen Heer?

Uw' gunst doch tot my keer!

Mijn tranen vloeyen even staegh,

En blijven, op mijn droeve wangen,

Als geduerigh hangen;

Om dat alle daegh

My wort geseyt, uyt enckel spot:

Siet, waer is nu sijn wijtberoemde Godt?

Maer ick ga tot U, Heer,

Uw' gunst doch tot my keer!

Ach! wat een dinck wort ick gewaer,

Dat ick hier voormaels plagh te treden,

Tot lof en gebeden,

Met een groote schaer;

Toen wy eens namen onsen gangh,

En klommen op, met vreught en bly gesangh,

Tot uwen tempel, Heer,

Uw' gunst doch tot my keer!

Mijn ziel, hoe sijt ghy dus ontrust,

En sucht gestaegh met volle leden,

Als geheel t'onvreden

En gansch sonder lust?

Ey, laet eens af van dit geween,

En stelt uw' hoop op uwen God alleen;

Wel aen, soo doe ick, Heer,

Uw' gunst doch tot my keer!