Alle de werken. Deel 2
(1862)–Jacob Cats–
AuteursrechtvrijXL. Op 't gesichte van de bloem, hier te lande genaemt keysers-kroonGa naar voetnoot1)De somer heeft gedaen, ick wil mijn hofjen sluyten,
En wat geen vrucht en droegh, dat send'ick heden buyten.
Een boom doch boven al die weet ick grooten danck,
En wil het even doen, mijn korte dagen langk.
Die plant en haren aert, die wil ick niet vergeten,
Sy wordt hier Keysers kroon, in onse tael, geheten,
En Tursai by den Turck; de stadt van Constantijn,
Die wort van oudts gemeent haer voester-moêr te sijn;
Dit edel bloem-gewas is waerdigh aen te mercken,
Het kan een leersaem hert oock na den geest verstercken.
Het geeft ons beter les, als menigh deftigh man
Ons eertijts heeft geleert, of heden geven kan:
Wanneer de plante bloeyt, dan heltse na beneden,
En druckt haer ootmoet uyt, als met geboge leden,
Sy toont geen trots gelaet, al isse wonder net,
Ja, schoon haer frisse bloem met paerels is beset;
Maer alsse rijper wert, dan is haer deftigh wesen
Niet laegh, gelijck het plagh, maer hooger opgeresen,
Sy geeft haer in de lucht en siet den hemel aen,
En blijft, oock alsse sterst, in die gedaente staen.
| |
[pagina 498]
| |
 Siet daer een sinne-beeldt, daer in men vint besloten,
Al wat tot sijnen troost oyt Christen heeft genoten.
Wat kander beter sijn als ootmoet na den geest,
En voorsmaek in het hert van Godes eeuwigh feest?
Waer toe, geminde ziel, soo veelderley gedachten?
Wilt na een stil gemoedt, en na den hemel trachten.
Dat is de beste schat, ja, wat je wenschen kondt,
En 't is geen ydel werck, maer van een vasten gront.
O Godt! beweeght mijn hert, en stiert mijn gantsche sinnen,
Dat sy geen aertsch vermaeck, maer u alleen, beminnen!
Wech al dat ydel is, waer aen ick eertijts hingh,
Geeft my Uw' gunst alleen, en neemt my alle dingh!
|
|