Alle de werken. Deel 2

XXXVI. Op 't gesichte van een hoy-schelf.

Daer ick lest op den velde gingh,
En lette vast op alle dingh,
Sagh ick een hoy-tasch op het lant,
Die ick met steen behangen vant;
Met steen van bijster grooten last,
Die hingh daer aen een stapel vast.
Ick sagh een mis-hoop boven dat,
Geleydt gantsch dichte by het pat,
En daer op stroo, en kaf gestroyt,
Of in het wilde wegh-gegoyt;
Dat was een speeltje voor de windt,
Een speeltje voor een boere kindt,
Of 't mocht misschien oock dickmael zijn,
Een leger van een gortigh swijn;
Hier op soo bleef ick stille staen,
En hebbe dit gespreck gedaen:

Mijn ziel, neemt acht op datje siet,

En scheydt hier sonder voordeel niet;
Let eens wat hier de Bou-man doet:
Hy perst, en druckt sijn beste goet,
Hy hangt'er sware steenen aen,
En houdt'et soo gespannen staen;
Maer nietigh stroo, en ydel kaf,
Daer scheyt hy vry wat lichter af;
Dat laet hy los en onbelast,
Nadien hy daer niet op en past.
Nu segh my doch, geminde ziel,
Wat u hier op in 't herte viel:

Wien Godt bemint, die wordt getucht,

Soo dat hy veeltijts deerlijck sucht;
Maer wieder weent, of wieder klaeght,
Hy is geluckigh die 't verdraeght.