XI. Op het bedrijf van sekeren ezel in ouden tijdt.
Veracht geen dingen dieje siet,
Veracht uw even menschen niet;
Alwaer het oogh sich henen keert,
Daer wort geduerigh iet geleert.
Maer soo men op de velden treet,
En slechts maer van de vruchten eet,
En niet en voet sijn eygen geest,
Wat doetmen anders als een beest?
De werelt is een selsaem boeck:
Daer is niet een soo kleynen hoeck,
Geen stille vliet, geen' holle zee,
Geen woeste duyn, geen steile ree,
Men vint'er niet soo schralen hey;
Men vint'er niet soo dorren wey,
Men vint'er niet soo wilden kruyt,
Of yemant treckt'er voordeel uyt.
Oock is'er niet soo kleynen dier,
Tot aan de mugh, en aan de mier,
| |
Daer is niet een soo plompen beest,
Of 't kan ons baten aen den geest.
Een yder houdt den Ezel plomp,
En schier maer voor een rouwen klomp,
En efter heeft het beest ontdeckt,
Dat ons tot nut en voordeel streckt:
De wijngaert, in den ouden tijt;
Wies wonder rouw, en bijster wijt;
Vermidts daer niet een mensch en quam,
Die haer het weligh hout benam,
Soo dat'er niet een mensch en was,
Die vrucht van hare rancken las.
Een Ezel vont een wijngaert staen,
Daer hy te water plach te gaen,
En die had' groot en machtigh loof,
Dat nam het beest tot sijnen roof,
En at de gantsche tacken kael,
En dat niet eens, maer menighmael.
Na desen tijt, en jaer op jaer,
Soo wort men aen het hout gewaer,
Als dat'et gulle vruchten droegh,
En staegh als op sijn meester loegh.
Men wist in lange wijle niet,
Waer uyt dit wonder is geschiet;
Een hovenier, een geestig quant,
Ontdeckt den handel naderhant;
Hy siet, dat juyst de wijngaert draeght,
Daer aen den Ezel had' geknaeght,
En dat aen d'ander niet en groeyt,
Die noyt van iemandt wordt gesnoeyt.
Dies stelt hy vast, en als gewis,
Dat weligh hout ondienstigh is.
Een Ezel leydt den eersten grondt,
Een Ezel wijst een nutten vondt:
Dat boom en wijngaert dient gesnoeyt,
Wanneer het hout te weligh groeit.
Wel aen dan, weet den Ezel danck,
Ghy die bemint den wijngaertranck:
Maer weet oock dat het Ezels zijn,
Die haer verloopen in den wijn.
Wilt ghy uw' boomen sien vol schoone vruchten groeyen,
Ghy moets' op haren tijt, en na den regel snoeyen,
Een die een dertel kindt laet na sijn wille doen,
Die pluckt noyt rijpe vrucht van al haer jeuchdigh groen.
|
|
Auteursrechtvrij