Een rijck man sterft sijn kint, een arrem man sijn koe.
Het beeldt kan zijn een arm Huys-man die staet en klaeght in een stal, daer niet en is als een doode koeye, in 't verschiet een rijck man in een treffelick paleys, klagende ontrent sijn eenigh kint dat gestorven is:
Komt, vrienden, komt te saem, ick moet mijn lijden klagen,
Mijn hert kan sijn verdriet niet sonder spreken dragen;
Al wat de ziele druckt is minder als het plagh,
Wanneerse by een vrient haer open geven magh.
Mijn buer-man is een kint, en my een koe gestorven;
Nu is hy sonder troost, en ick geheel bedorven:
Dus sijn wy bey gelijck bedruckt tot in den geest,
Hy om sijn eenigh kint, ick om mijn eenigh beest.
Siet, wat een wonder dingh, en wat een seltsaem sterven!
Ick konde wel een kint, en hy een koeye derven.
O doot! gaet anders om, dan is 't geen ongeval,
Ick heb een vollen heert, en hy een vollen stal;
Komt tot mijn buermans haef, en tot mijn seven kinders,
Daer is u meerder roof, en voor ons weynigh hinders;
Men acht het over val alleen maer kleyne pijn,
Wanneer de wollef rooft daer groote kudden sijn.
Maer wat ick seggen kan, de doot en heeft geen ooren,
Sy wil geen wijsen raedt, sy wil geen reden hooren,
Sy gaet een blinden gangh; de doot, de bleecke doot,
Gaet meesten tijt te gast daer niernant haer en noot.
Wie sal nu mijn verdriet, wie mijnen buer-man stillen?
Het gaet ons bey gelijck juyst soo wy niet en willen;
Want hy die machtigh is, verliest sijn naeste bloet,
En ick, een arrem man, eylaes! mijn beste goet.
Das unglück trifft nur den armen.
Omnia naturae praepostera legibus ibunt. Ovid. 1. Trist. 7.
A chi è disgratiato, gli tempesta il pan nel forno.
Wer auff ein heller gemünszt ist, kömt nimmermehr auff den Creuszer.
Da Dios havas à quien non tiene quixadas. id est:
Dien donne sebves a qui n'a de machoires.
|
|
Auteursrechtvrij