Al heeft een hoer een schoon gesicht, 't is een lanteerne sonder licht.
Mulier sine verecundia, lampas sine lumine.
Vraeght yemant wat ick draegh, en wat'et is te seggen?
Hoort toe, ick neem'et aen met woorden uyt te leggen;
Ick ga doch altijt ront, oock daer een ander swijght,
En daer een slechte duyf beschaemde wangen krijght:
Ick draegh een aerdigh tuygh, dat konstigh is gedreven,
Dat schoon is op-gedaen en wonder net gewreven,
Ick draegh een noodigh stuck, dat aen een rustigh man,
Oock midden inder nacht, ten dienste wesen kan:
Ick draegh een schoon kleynoot, dat yeder sou behagen
Als sy het beste deel daer mede binnen sagen;
Maer dat en is'er niet, en even sonder dat
Soo is'et maer een romp, een hol en ydel vat.
Maer waerom dus bedeckt? ick kan wel anders spreken,
Ick hebbe monts genoegh, ick hebbe wisse streken,
Ick heb een gladde tongh (wie dat'et oock verveelt);
Wel, vrienden, 't geen ick draegh, dat is mijn eygen beelt:
Ick heb een bly gelaet, ick hebbe roode wangen,
Ick hebbe geestigh hayr, dat menschen weet te vangen,
Ick ben in soeten praet, in vleesch, in jeughdigh bloet,
Al wat een aerdigh dier of is of wesen moet:
Ick ben een schoone vrou, doch aen geen man gebonden,
Ick waer een frissche maeght, en waer ick niet geschonden,
Ick ben - maer, hola wat! ick ben gelijck ghy siet,
Ick bid u (wie ghy zijt) en vraeght my vorder niet.
Maer denckt ghy niet-te-min, wat magh haer doch ontbreken?
De schaemte, lieve vrient, die is van my geweken;
Dat schoon, dat helder licht, die onbevlekte glans,
De luyster van de jeught, de vreughde van de mans:
De schaemte, lieve vrient, die heb ick eens verloren,
En die heeft even my voor eeuwigh afgesworen:
Nu ben ick niet met al; want sonder eerbaer root
Soo is de schoonheyt vuyl, soo is het leven doot.
| |
Waer geen schaemte is, daer is geen eer.
Est sans estime et conte.
Nam ego illam perijsse duco, cui quidem perijt pudor. Plaul.
Sine verecundiâ nil rectum esse potest, nihil honestum. Cicero.
Custos omnium virtutum verecundia. Idem.
Bella in vista; dentro trista.
Mulieres quas esse verecundas animadvertunt homiues, intuentes vicissim revereri volunt. Xenoph. de Inst. Cyri lib. 8.
Spes est salutis, ubi hominem objuvgat pudor. P. Syrus.
Diogenes videns adolescentem pudore perfusum: Confide, inquit, sili; hujusmodi enim est virtutis color. Laërt. in vita ejus.
|
|
Auteursrechtvrij
