|
| |
| |
| |
| |
Elck meynt sijn uyl een valck te zijn.
Vier vryers, die om strijt hun vrijsters dapper presen,
Besloten onder een, ick sou haer rechter wesen;
Gijs hiet sijn liefste moy, en 't is een leelick vel:
Fop noemt de sijne net, en 't is een morsebel:
Geurt prijst haer die hy mint, als geestigh in de seden,
En daer en is geen sout in al haer domme leden:
Kees acht de sijne vers, en uyter-maten fris,
En 't meysjen heeft een vel gelijck een drooge vis.
Na dat ick hadd' verstaen al wat een yeder seyde,
En wat hy tot een gront van sijn vermeten leyde;
Soo heb ick dese saeck een weynigh overdacht,
En met een kort beraet dit vonnis uytgebracht:
Hoort, vrienden, met een woort den gront van uwe saken,
Siet, 's vryers gunstigh oogh, dat kan de schoonheyt maken;
Elck acht sijn uyl een valck, en boven eygen mal,
Soo wil men dat het volck het soo gelooven sal.
| |
Het Selve op eenen anderen sin.
Eygen woningh, eygen dack,
Groot voorwaer is uw gemack;
Eygen keucken, eygen heert,
Groote schatten zijt ghy weert;
Want al zijt ghy niet te groot,
Ghy zijt dienstigh voor den noot;
En al zijt ghy slecht en arm,
Noch vind' ick uw asschen warm;
Of al zijt ghy somtijts kout,
Ick ben op u wonder bout,
En dat even doet my deught,
En verweckt my soete vreught.
Dus zijt ghy, in mijn gepeys,
Beter als een groot paleys,
Beter (Princen, met verlof!)
Beter als een Koninghs-hof;
Want, dit houd' ick wonder vast,
Groote salen, groote last,
En, gelijck men staêgh bevint,
Hooge torens, hoogen wint.
| |
| |
Elck kramer prijst sijn messen.
Elck prijst sijn Grietjen, al isse begrommelt.
Elck heeft sijn liesjen lief, al isse besnot.
's Vrijsters schoonheyt leyt in 's vryers oogh.
Geen leelick lief, noch schoonen koolsack.
Elck sotje prijst sijn marotje.
Ons oogh, dat heest een valschen schijn,
Elck meynt sijn uyl een valck te zijn.
't En is niet schoon, dat schoon en net is,
Maer dat in 't herte diep geset is.
Eim jeden dunckt das sein ewl ein falck sey.
Affectione accieca ragione.
Cada buhouero alaba sus cuchillos.
Chaque mercier loue ses cousteaux.
A cada necio agrada su porrada.
A chaque fol plaist sa massue.
Eim jeden geselt sein weise wol,
Drumb ist lant der narren vol.
Ce n'est qu'une santasie.
Es gebt mehr liebs zur Kirchen denn schöns.
Non è bello quello che è bello ma quello che piace.
Delectat. - - - - - Horat. 1. Sat. 3.
Nigra μελίχροος est: immunda et. foetida, ἄϰοσμος, etc. Vid. Lucret. lib. 4.
Ita praecipit magister amoris: Art. 2.
Nominibus mollire licet mala: fusca vocetur,
Nigrior Illyricâ cui pice sanguis erit.
Si paeta est, Veneri timilis: si flava, Minervae:
Sit gracilis, macie quae malè vira suâ est.
Die agilem quaecumque brevis: quae turgida plenam:
Et lateat vitium proximitate boni.
A blacke man a paerle in a womans eye.
Eim jeder narren geselt sein kolb.
El desseo haze hermoso lo feo.
Le desir rend beau ce qui est laid.
- - Quod secit, quisque tuetur opus. Ovid. 4. Pont. 1.
Ein jeder kramer lobet seinen kram.
Ognun loda il suo mestiero.
Quien seo ama hermoso le parece.
Qui aime, un laid luy semble beau.
't Dijn hier, 't Zijn daer, 't Mijn is het beste.
Eygen haert is gout waert.
Eygen dreck en stinckt niet.
Yeder bedelaer prijst sijn nap,
Yeder sot behaeght sijn kap.
Sua cuique prudentia Deus.
Domus amica domus commoda.
- - Non in nidore voluptas
Summa, sed in te ipso est. Horat. 2. Sat. 2.
Patriae fumus igni alieno luculentior.
Mesme un gueux aime l'odeur de son escuelle.
|
|
Auteursrechtvrij
