De vrijster, geraeckt in haer maegde-kransjen, klaeght:
Stemme: Faut il qu'une beauté mortelle.
Ofte (mits de twee leste regels een syllabe verminderende):
Quelque beauté que la nature.
Van alle, die hier komen klagen,
En heeft'er niemant grooter noot,
En leet'er niemant harder stoot
Als ick, die meest geheele dagen
Versmelte door een droef gemoet,
Als in een staegen tranen-vloet.
Want schoon al is het licht geweken,
En dat alree de stille nacht,
Haer duyster kleet heeft uytgebracht,
Ick, van een swaren druck ontsteken,
En vind' in 't slapen geenen lust,
Vermits mijn hert is ongerust.
Vraeght ghy, wat my is overkomen,
Dat my den geest soo bijster knaeght?
Wat sal ick seggen, droeve maeght!
My is, eylaes! my is genomen
Yet, dat ick niemant seggen derf,
Soo dat ick als geduerigh sterf.
Een joncker, lustigh om te mallen,
Die heeft my in den noot gebracht,
En dat eer ick het schier bedacht;
Een snelle schicht op my gevallen,
O slim bedroch van jonge-mans!
Die trof mijn teere maegde-krans.
Hoe dat het spel my sal bekomen,
Daer ben ick dapper in bevreest,
Ick hebbe staegh een sware geest;
Ick heb ('k en weet niet wat) vernomen,
Och! hoe het is, of wesen mach,
't En is niet, als het eertijts plach.
Al wie sich qualick heeft gedragen,
Die krijght een beul in sijn gemoet,
Die 't hert geduerigh suchten doet,
Want na de sonden komen plagen:
Ach, quaet doen is een droeve saeck!
En wel doen is een groot vermaeck.
Siet, wat een druck komt my genaken!
Voorwaer 't en is niet als het sou,
Ick rill', ick drill', ick spick, ick spou,
Ick ben genegen om te braken;
Eylaes! het is een vreemt gewoel,
Dat ick door al de leden voel.
Maer noch is 't verr' de meeste schande,
Dat hy, die my hier toe versocht,
En aen den loosen handel brocht,
Is nu gaen reysen uyt den lande,
Is nu eylaes! men weet niet waer;
Siet, vrijsters, siet mijn droef gevaer!
Hy was wel eer tot my genegen,
Soo wel als oit een eerlick man
Tot sijn geminde wesen kan;
Maer als hy hadd' van my gekregen
Yet, dat hem geenssins toe en quam,
Doen was 't, dat hy sijn af-scheyt nam.
Doen wild' hy noch een wijle reysen,
Hy wilde naer het Fransche lant,
Of elders daer hy vreughde vant,
| |
Op trouwen was niet eens te peynsen;
Ach, denckt hoe dat mijn saken staen,
Mijn eer en vryer zijn gegaen!
Wil nu de joncker niet volherden,
Of vint hy juffers buyten 's lants,
Van meerder goets, of beter glans,
Eylaes! wat sal van my gewerden?
Ick sal dan wesen yders spot,
Vermits ick eertijts was te sot.
Wel, tot besluyt, eerbare maeghden!
Die niet en zijt in dit gequel,
Wacht, wacht u van oneerlick spel!
Want al die oit haer eere waeghden,
Die zijn geduerigh ongerust,
't Is al maer droesheyt na de lust.
|
|
Auteursrechtvrij