Alle de werken. Deel 1

[p. 199]

Ut stragulet, ambit.
(Doodelijk omhelzen.)

Wanneer het klim de boom omvanght,
En om sijn gulle tacken hanght,
Of aen sijn groene schorse kleeft,
Het schijnt als waer het vry beleeft,
Het schijnt (na dat men buyten siet)
Dat 't kruyt den boom sijn liefde biet;
Maer daer het ooge niet en gaet,
Daer schuylt, o vrient, daer leght het quaet,
Daer is'et dat het dieper grijpt,
Daer is'et dat het harder nijpt;
In voegen, dat het jeughdigh hout
Wort dor, en voor sijn jaren out;
Daer staet het dan, gelijck een stock,
Gelijck een leven-loosen block,
Bedrogen van een loosen vrient,
Die noyt soo ver gelooft en dient.

Ghy, die u in dit groote wout,

Dat is: hier in de weerelt, hout,
Weet dat'et niet al vrienden zijn,
Die op u lachen na den schijn;
Maer hout, dat onder soet gelaet
Schuylt dickmael niet als eygen baet,
Of dat oock onder soete jock
Wel somtijts steeckt een oude wrock.
Ghy, daerom, geest u liefde niet
Aen ieder, die u liefde biet;
Maer eerst op alle saken let,
Eer datje sucht of gunste set:
Want die te licht een vrient verkiest,
Wel licht sijn vrient en al verliest.

achilles apud Homerum 1. Iliad.

Is mihi juxta invifus, ut atri limina Ditis,
Qui verbis aliud prodit, quam mente volutat.

Amplexus hederam viridi dare dixeris ulmo,

Dum ramis ramos ambitiosa ligat,

Arbor at, infido nimium dum fidit amico,

Non expectato sunere, rapta perit.

Ne quemquam patiare tibi nimis esse sodalem,

Ante fides hominis quam sit aperta tibi;

Saepe fodalitii sub imagine perdit amieum,

Non fatis ex vero si quis amicus erit.