Eer is teer.
Om dat het hof yet laet of doet,
En achtet daerom quaet, noch goet.
Voor tijtverdrijf hout niemant aen,
Want minn' en wil geen geck verstaen.
Wat aengaet dat ghy voorder seght,
Dat luyt (mijns oordeels) al te slecht;
Hoe, meyndy dat het mal gheraes
Van dees of geen, van Pier of Klaes,
Een eerbaer maghet niet en schaet?
Ghelooftet niet, ick segg' u jae't.
Is ergens yet, of broos of teer,
Ghewis het is der maeghden eer.
Eylaes! wy sijn soo meeps en wack,
Ghelijck een verschen druyven-tack:
Gaet, handelt eens den schoonsten tros,
Terstont sal heel dien soeten blos,
Dat aengenaem, dat aerdich blau,
Verandert zijn in duyster-grau.
Want waer-men maer een vingher set,
Daer is van stonden aen een smet.
Ons eer is teer, ons verw' is fijn,
S' en mach niet veel gehandelt zijn.
Al, die ons anders maken wijs,
Zijn loos en boos, wy broos als ijs.
vives. Nihil est famâ et existimatione foeminarum tenerius, aut magis injuriae: obnoxium; ut non immerito videri possit de araneae; tenui silo pendere.
Auteursrechtvrij