Alle de werken. Deel 1

[p. 170]

Een kusjen is maer een af-veeghen.

phyllis.

Bey, sachtjens wat! dit luyt te straf:
Men seyt geen oude vryers af,
Voor datmen weet een nieuwe kans;
Dat zijn de streken van al-thans.
Oock heeft uw deunheyt niet om 't lijf:
Hoe, machmen niet voor tijt-verdrijf,
Een soete kouter drie of vier
Aenhouden, naer des Hofs manier?
En ofmen al wat scherst en geckt,
Ons eer wert daer niet med' bevleckt:
En ofmen kust, wat isset dan?
Wat na-deel heeft een maeght daer van?
't Is enckel heusheyt, geen bedroch;
Al watmen geeft, dat houtmen noch.

Als 't bieken op de bloemkens gaet

Versamelen sijn honigh-raet,
Het lieve-koost en kust het kruyt,
En treckt er was en honigh uyt,
En even-wel, gelijck men siet,
't En schaet de teere bloemkens niet.

Als eenigh dinck ons niet en schaet,

En midd'ler tijt een ander baet,
Magh dat by yemant van bescheyt,
Met goede reden zijn ontseyt?

Ex Grecis Epig.

Quid Satyrice tumes? res aiunt oscula inanes,
Et facie ablutâ tolluntur et oscula spulo.

vives, livr. 1 de la Fen. Chrest.

Il y a des silles qui font gloire d' avoir des amoureux, desquels elles prenent leur passetemps, en les vexant et martyrant: mais les rets qu'elles tendent, ne sont moins pour prendre elles mesmes que les hommes, ausquels elles en veulent.