Eedt van die mint,
licht als de wint.
Uw seggen magh misschien wel eer
Gebeurt zijn, maer denckt nimmermeer
Dat seker jongh-heer, die my vrijt,
Sulcx doen sou willen my te spijt;
Ick waer sijn ziel, sijn hart, sijn sin,
Soo ick hem dede gunst van min;
Hy my verlaten? wat een struyf!
Maer zydy noch soo slechten duyf?
Hoe, lieve kint, en merckje niet,
Wanneer de wint ruyst door het riet,
Hoe dat'et buyght, en stuypt, en nijght,
Ja als tot aen der aerden sijght?
Nochtans en hout den wint nau op,
Of 't steeckt weer inde lucht sijn kop.
Die vrijt is dwee, gelijck een kint,
Maer na-der-hant ist al maer wint.
Soo langh de bye haer strael behout,
Soo vlieghtse vrolijck door het wout;
Maer als sy yemant steeckt of straelt,
Haer eerste lust en kracht die faelt.
Soo haest de bruydt is in de schuyt,
Zijn al de schoon beloften uyt;
En als het wil'ken is gheschiet,
Dan gaet de vrientschap haest te niet.
pierre matthieu. Henry troisieme, Roy de France, sut esperduement amoureux de ma Dame de Chasteau-neuf; il y avoit quelque promesse par escrit, mais les sermens qui se font sur des autels de plume, s'en vont au vent. - Ergo:
Igne surens juvenis tenerae quod jurat amicae,
In vento et rapidâ scribere oportet aquâ.
Auteursrechtvrij