De kvnst en letter-drvcker aende Nederlantsche vrysters.
IOnckvrouvven, die noch vrysters sijt,
Beginssels van den nieuvven tijt,
En gronden van het aerdsche dal,
En van de jeught die komen sal,
Siet hier voor u een nieu gedicht,
Benevens uvven Maeghde-plicht;
Siet hier voor u een ander bouck
Ten dienste van den teeren douck;
Siet hier een nieu te-samen-spraeck,
Die u kan leyden tot vermaeck,
Die u kan dienen vander jeught,
En brengen tot een nutte vreught.
Maer laetet u geen drouve pijn,
En laetet u niet tegen sijn,
Oock spreeckt my doch niet qualick toe
Dat ick u nieuvve kosten doe,
Dat ick hier noch een Vryster-dicht
Gae vougen by den Maeghde-plicht.
Daer is voor u geen klagens noot,
De kost is kleyn, het voordeel groot;
Al vvat hier yemant voor betaelt,
Dat vvort met vvoucker ingehaelt;
VVant schoonje maer voor eene reys
Hier door en kreeght een goet gepeys,
Maer eens een nutte less' ontfingt,
Maer eens een quaden slach ontgingt,
Maer eens vervont een luchten sin,
Ghy had u kosten dubbel in.
Doch gaet het yemant in het hert
Dat haer de spaer-pot minder vvert,
Of isser een die sunigh leeft
Om dats' een deune moeder heeft,
| |
Of mits t'haer niet te ruym en staet;
Noch vveet ick efter goeden raet,
Hoort, sooje let op u gevvin,
Koopt slechs te mets een kantje min,
Ontreckt yet aenden overvloet,
Of van het selsaem poppe-goet
Dat u aen hals of oiren hangt,
Of elders inde leden prangt,
En siet! daer is een nutte vont,
Daer uyt ghy boucken koopen kont.
Geen kant, al isse vvel gebreyt,
Geen boort, al isse fray geleyt,
Geen douck, al isse moy geset,
Geen kraegh, al isse vvonder net,
Geen nieuvve-tits, of hoofsche dracht,
Al isse kunstigh uyt gevvracht;
Geen schijn van eenigh Juffer-kleet
Al staetet uytter-maten breet,
Geen diamant van hellen glans
En is de rechte maeghde-krans;
Ick vveet dat u al beter ciert,
Als yet dat om de leden svviert.
Een heusche mont, een stille voet,
Een sedigh oogh, een reyn gemoet,
Een eerbaer lijf, een bly gelaet
Dat soet, maer efter deftigh staet,
En vvatter op de vrysters meer
Kan vloeyen uyt de seden-leer,
Dat is de kroone van de jeught,
Daer uyt ghy segen vvachten meught,
Dat blinckt al beter als het gout,
En vvat de pracht in vveerden hout.
Hier toe vvert u de gront geleyt,
By t' geen hier achter vvort geseyt;
Niet door een praem van harde tucht,
VVaer onder dat de jonckheyt sucht;
Maer door een soete maeghde-praet
Die over sachte schijven gaet,
En niet en grijpt in haer beslach
Als dat een vryster dragen mach.
Ghy, koopt dan, om de goede leer,
Een douckjen min, een bouckjen meer.
Vwe E.E. gans dienstwillige JAN PIETERSSE vande VENNE.
|
|
Auteursrechtvrij
