Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen
(1694)–Joannes à Castro–
Auteursrechtvrij
[pagina 142]
| |
48. Sinne-beldt Bewaert u ooghen vanden roock,
Maer meer u ziel van geylen smoock.
WAnneer het Meysen eens het vier sou gaen on-stéken,
Het hout, noch niet wel droogh, en dede niet als léken
Om van haer vochtigheydt een wat ont-last te zijn:
Soo dat het roocken moest, en ded' de ooghen pijn;
Doch soo de hitte niet 't kouwt-voght heel uyt kost jaeghen,
Soo moestmen het gesmoor met oogh-pijn daer verdraeghen;
Doch 't was verdraeghelijck terwijlen dat de vlam
Den roock, door claeren brant, licht uyt de kamer nam.
Het was wel pijnelijck in roock en smoor te wand'len;
Maer het is doodelijck het wellusts-vier te hand'len,
Waer door den geylen mensch, geheel soo wordt verblindt
Dat hy tot zaeligheydt geen rechte-baen meer vindt.
| |
[pagina 143]
| |
Die mangel heeft aen d'oogh', die kan noch wel genésen,
Maer die geheel is blindt, moet altijdt droevigh wésen.
Wat vreught oft wat vermaeck aen hem gebeuren magh,
Die nimmer kan het licht aen-schouwen vanden dagh?
Is 't niet een dwaese saeck in duysternis te vroeten,
En daer sijn vreught in vindt, die hy soo dier moet boeten,
Als hy in't slijck van'tvleesch wilt went'len als een swijn
En dat hy in sijn self verrot, houdt lust te zijn,
En vindt oock geen verdriet, van staet te zijn vervallen,
En stelt sijn eer te koop, voor soo een schandigh mallen?
Maer dat het erghste is, dat hy daer toe zijn ziel
Wilt dooden sonder doodt, in't eeuwigh helsch' verniel.
| |
Breeder verclaeringhe op hetselve.AL is het saecken datter veel scherp-zinnigh willen zijn, maer weynigh die voor-sichtig zijn, om het eynde van hun wercken te kennen: Waer uyt volght, dat het ghetal der blinde-dwaesen, on-tallijck moet wesen. De dwaesheydt, daermen ghewilligh door blinden drift in-valt, en het eynde van sijn doen niet over-leydt, en heeft geen on-schult van sonden, die soo veel swaerder wordt als het eynde schaedelijcker is aen de ziel, daer wy on-voor-dachtelijck ons in-worpen, te niet doende het redelijck beldt dat Godt in onse ziel ghedruckt heeft naer sijn eygen wesen: Even eens als een wassen beldt, valt het in 't waeter, soo wordt het nat, valt het in 't slijck, soo wordt het vuyl, maer valt het in 't vier soo wordt het heel vernietight: Van ghelijcken magh ick segghen, dat ons ziel ghevallen in den vloedt vande ijdelheydt des Wereldts, kan van dat nat noch wel af-ghedrooght wor- | |
[pagina 144]
| |
den, en het selve tot haere suyveringh ghebruycken door de kennisse van het bedrogh, ende met leet-wesen, de selve verachten: Valt zy in het slijck vande heb-sucht van gelt en goedt? noch en gaet zy niet en stelt, en met de selve den hemel weet te koopen ghelijck David raedt: Ga naar voetnoot(a) Divitia si affluant, nolite cor apponere: is 't dat de rijck-dommen over-vloedigh zijn, en wilt u hert daer op niet stellen, maer wel met aelmoessen ons sonden af-koopen, ghelijck Daniel Ga naar voetnoot(b) leerde aen Balthazar den Koningh segghende: Peccata tua eleëmosinis redine: Koopt u sonden af door aelmoessen, dat licht om doen is: Maer valt zy in het vier van on-kuysheydt? soo vergaet haer kostelijck wesen, ghelijck David voor-seght: Ga naar voetnoot(c) Ad nihilum imaginem ipsorum rediges: Ghy sult hun belt vernietighen. Van allen die ten Avondt-mael genoodt waeren ende niet en quaemen om hun beletselen, niemandt ontschuldighde sich met on-moghelijckheydt om te komen, als den vleeschelijcken die seyde ick heb een Vrouw getrouwt en daer om en kan ick niet komen. Ander sondaers, soo langh den brandt vande kortse in't hooft is gheslaeghen, soo dullen zy, maer met het af-gaen, komen zy tot kennisse, soo niet den on-kuyschen die hoe hy meer brandt, noch dwaeser wordt. |
|