Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen
(1694)–Joannes à Castro–
Auteursrechtvrij
[pagina 118]
| |
40. Sinne-beldt. Wilt ghy niet komen in 't verdriet?
Tracht dat ghy in 't ghevaer toe-siet.
WAnneer een leger komt den vyandt seer te naerd'ren,
En by malkanderen tot in 't gesicht vergaed'ren,
Dan steltmen brandt-wacht uyt, die op den vyandt let,
Daer d'ander wachten al tot toe-sicht zijn gheset
Terwijl het legher rust; om daer op wel te passen,
Dat hun den vyandt niet, komt on-versints verrassen.
't En is geen kleyne saeck: de toe-sicht doet veel meer,
Als maght in dit gheval: maer dit dient ons tot leer
In d'oorlóch, die den mensch moet in sijn leven voeren,
Die nimmer leeft gherust, maer altijdt in het roeren
Van sijne vyanden, moet op sijn hoede staen,
En houden scherpe wacht: want die ons teghen-gaen
| |
[pagina 119]
| |
Gewaepent tot den strijdt: 'tzijn Princen, en 'tzijn Crachten,
'tZijn de bestierders van des werelts duyster nachten,
't Zijn quaede geesten, die door-swieren heel de locht,
En tegen sulcken heyr zijn wy ten strijdt gebrocht;
Niet tegehen vleesch en bloedt, ghelijck wy selver draegen:
Hoe sullen wy 't ghevecht met soe een vyandt waeghen,
Die ons on-sienlijck van alle kant bespringht,
En onder sijne maght met duysent listen dwinght;
Soo wy niet ernstigh tot Godts waepeningh ons spoeden,
En met Godts mede-hulp ons voor hun maght verhoeden
Ghewaepent met den helm van saeliheydt, en 't sweert
Van 'twaer geloof, dat ons al 'svyandts macht af-keert?
| |
Breeder Aen-merkinghe.DAt ons leven eene gheduerighe oorloghe is: leert ons de daeghelijcksche proeve meer als te veel; al hoe wel het de H. Schrifture ons bevestight by Job: segghende: Ga naar voetnoot(a) Eene oorlogh is het mensche leven op de aerde; onse vyanden zijn menighvuldigh, listigh en sterck gelijck wy boven gethoont hebben: Wy menschen slap en kranck, tenzy wy gewaepent, gedurich op onse hoede waecken naer het vermaen van Petrus: Ga naar voetnoot(b) zijt sober ende waeckt: want uwen vyandt den duyvel gaet om als eenen brisschenden leeuw, soeckende wie hy verslinden moght. Daer en moet ons niet meer berhertighen, dan een gheduerigh waecken: sonder het welcke wy van alle deughden worden berooft, met boosheydt over-laeden en ons zaeligheydt loopt in 't ghevaer: daerom seyde Moyses met korte woorden: Ga naar voetnoot(c) let op u selven, dat is met kracht en sorghe, let op u ziel | |
[pagina 120]
| |
inde welcke ghy gheheel zijt, inde welcke u alder beste deel is: soo veel is u, het sorgh-vuldigh waecken, als u leven van weerde is, dat ghy acht ende mindt naest Godt boven al; leven en waecken zijn van ghelijcke weerderingh; want wat isser meer ghelijck aen de doodt als het slaepen? soo singht sekeren Poët Stulte quid est somnus? gelida nisi mortis imago. Dat is gheseyt: Den slaep, is anders niet als 't beldt, 't Welck ons de bleeke doodt voor-steldt. Wat isser meer levende als eenen wackeren waecker? om dan het groot ghevaer van ziel en lichaem te ont-komen in desen strijdt, soo is ons noodigh de wijse voorsichtigheydt, die naer het ghevoelen van den Enghelsen Leeraer Thomas Ga naar voetnoot(a) niet anders en is als een voor-sichtigh waecken, de welcke het alder-noodighste is in eene goede bestieringhe des legers, de brantwachten al om uyt te stellen, met wachten en sintenellen om door de listigheydt des vyants niet on-voorsints overrompelt en verrast te worden, maer oock in alle andere gewichtige saecken: soo dat oock de waeckende oogh ons moet dienen in alle ons goddelijcke ende zedighe deughden: want al datmen met grooten aerbeyt in deughden gewonnen heeft, verliestmen sonder aerbeydt, soo wy niet en waecken om 't selve te bewaeren: het waecken is de Koninginne van alle konsten en de vrucht van aerbeyden: en aen-ghezien het rijck der hemelen geweldt lijdt, zy dient ons tot de waepenen om het selve in-te-nemen. |
|