Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen
(1694)–Joannes à Castro–
Auteursrechtvrij
[pagina 112]
| |
38. Sinne-beldt. Den vlegel, die de terf uyt-slaet,
Alleen tot suyveringh ons baet.
DE Terf de eerste vrucht, die ons het veldt kan geven,
Meer tot genoech van smaeck, als tot den noot van leven:
Is voor de vóghelen besonder uyt den aerdt,
Ghewapent en versien, met pel en vlim bewaert;
Maer soo ick op den vloer de schoenen sagh uyt-spreyden,
Om met den vlegel-slach dat graen van een te scheyden:
Soo sprack ick tot den knecht, dat hy soo niet sou slaen,
En pletteren tot schaed' het kostelijcke graen.
Waer op den dorsscher loegh, en sprack, om meer te baeten,
Soo magh ick 't terve-graen niet on-gheslaegen laeten:
Want hoe ick stercker slaen, hoe van de terf het kaf,
Met al haer pellen sal te lichter scheyden af.
| |
[pagina 113]
| |
En wordt alsoo bequaem ghesuyvert, om te maelen,
En uyt de semelen de pure blom te haelen
Het welck ghebacken wordt tot Princelijcken dis,
En tot ghewenschte spijs voor hem die lecker is.
Wie siet in 't zedigh niet, wat ons dit Beldt wilt thoonen,
Als dat wy menschen die hier inde wereldt woonen,
Zijn aen het terve-graen niet on-ghelijck van aerdt,
Het welck van buyten wordt door quellinghen bewaert?
Hier wordt men schier ghedorst met swaere vlegel-slaegen;
Daer worden wy gheschudt, gewant, met duysent plaegen:
En wat is 't eyndt hier van? als dat wy voor het lest'
Eens worden eene spijs, die Godt smaeckt op het best.
| |
Voorder op het selve.HEt schijnt dat den H. Ignatius Martelaer de proef wilt zijn van het ghéne ick hier leere, als hy seyde: Ick ben de terve van Christus, dat ick gemaelen door de tanden der beesten worde, op dat ick een suyver broodt magh worden. Geen spijse soo lecker en smaeckelijck, als het terven-broodt, dat door soo veel slaeghen, door soo veel beproevinge ten uytterste ghesuyvert wordt: waer om hy de ghesuyverde Terve soo hoogh gheacht heeft; dat hy, om ons geestelijck te spijsen: sijn eyghen selven heeft willen instellen tot eene spijse van onse ziel naer dat hy als een onder terve-graentje ter aerden ghesmeten, soo geslaeghen en quaelijck ghehandelt is gheweest, dat hy gedoodt is gheworden: soo en heeft hy gheene andere broodt-stoff willen aen-nemen bequaem tot dit hoogh gheheym, als de blom vande suyver terve. Hier siet ghy nu de dôlinghe vande ghemeyne menschen, die | |
[pagina 114]
| |
niet en verstaen met den H. Ignatius Martelaer, dat zy terve-graen zijn om aen Christo te dienen tot een aenghenaeme, wel gesuyverde spijse: zy achten 't quaedt te zijn, als zy door slaeghen en menigh-vuldige quellinghen beproeft ende gesuyvert worden: 't en is niet al quaedt dat den sinnelijcken mensch van buyten inden schijn doch wel een waerachtigh goedt, dat ons schijnt quaedt te wesen, om dat wy het goedt niet wel en verstaen noch wel konnen ghebruycken. Wy achten 't quaedt al wat ons teghen schijnt het welck nochtans den mensch niet ellendigh maeckt, maer wel bethoont in sijn on-ghebonde driften tot het quaedt. Godt die niet dolen kan in het ghéne hy verkiest: hoe seght gy dan, dat het quaedt is dat hy toe-sendt aen sijn alder-beste vrienden? 't on-recht seght ghy het quaedt te wesen, het welck ons Christus met sijn eyghen woorden leert den grondt-steen te zijn vande hemelsche glorie: Ga naar voetnoot(a) Saeligh zijn zy die vervolgingh lijden om de recht-veerdigheyt. Waer't dan dat de vervolging ende meer andere beproevinghe quaedt waeren? waerom verkiest hy selver die in dese wereldt en ons die soo aen-prijst, dat hy hun den hemel wilt weygheren, die sijn lijden verachten en hem met een cruys niet willen naer-volgen. En wie en sal niet géren de benouwtheydt vande pers uyt-staen, gheraeden vanden H. Petrus: Ga naar voetnoot(b) Modicum &c. Het weynich datmen nu moet bedroeft worden in veel beproevinghen: Is 't niet weynigh, dat van soo kleynen duer is? |
|