Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 82]

XXVIII. Sinne-beldt.

Het pack, dat u het klimmen let,
Dient onder voet, tot trap geset.

WIlt gy den steylen bergh op-klimmenm swaer gelaeden?
Doet geen verlôren moeyt: doch vrint, ick sou u raeden

Dat ghy u eerst ont-last van packen en ghewicht,

Waer door ghy wordt bequaem tot klimmen soo verlicht;

Oft wilt ghy beter doen, ghelijck men heeft bevonden?
Dat jemandt eenen trap kan maecken van sijn sonden:

En soo hy met ghemack ten hemel op wilt gaen,

Soo dient hem die trap tot een bereyde baen:

Maer hoe men dat kan doen, dat moet ick hier bewijsen;
Daer jeder een uyt noodt ten hemel op moet rijsen,

Die van sijn saeligheydt niet wilt verléghen sijn

En kiesen voor sijn heyl, een on-gheméten pijn?

[p. 83]

 

Hoort dan, wat ghy moet doen, als ghy zijt over-laeden,

 

Werpt u dan aen den voet des Biecht-vaers om genaeden

 

Met een ghemorselt hert uyt liefde Godts, en bicht

 

V sonden al, en soo van packen u verlicht.

 

Dit is den middel, om soo op den bergh te raecken,

 

Als ghy sult eenen trap van al u quaedt, gaen maecken

 

Met eene wonder konst, die ons de liefde leert,

 

Soo saen den sondaer sich tot Godts ghenaede keert.

 

Soo dick-maels als hy dan, door grati' aen-gedreven,

 

Van sonden tot de Deught sich selven gaet begeven:

 

Soo stelt by al sijn quaedt als trappen onder-voet;

 

't Versmaeden van het quaedt, zijn trappen tot het goedt.

Voort-gangh op het selve.

MEn seght voor een gemeyn spreeck-woordt; het is menschelijck te vallen maer ghevallen is het duyvels te blijven ligghen. Wy zijn in sonden geboren, vande selve gesuyvert in den H. Doop, nochtans alsoo dat ons niet af-ghenomen en is de bedorve natuer, noch de be-erfde genegentheydt tot het quaedt; en dat door een redelijcke voor-schickinge van Godt om dat den mensch, gestelt inde handt van sijnen raedt, sich soude versterven in sijn gheneghentheydt tot het quaedt ende de vrijheydt van sijnen wil met de mede-werckende gratie soude ghebruycken tot de oeffeninge van alle deughden, om door dien middel den hemel te verdienen: doch om dat wy kranck zijn, ende niet en vermogen uyt ons selven als uyt ons selven jet goedts te peysen, en dat vanden anderen kant den be haetelijcken vyandt ons met bedriegelijcke aen-locksels verweckt ende blindelinghs treckt tot het quaedt gheholpen van ons bedorve natuer; soo en is het niet te verwonderen, dat eenen mensch valt, niet soo seer

[p. 84]

met op-ghesette boosheydt, als door kranckheydt, dat menschelijck is; waer om hy oock lichter gheholpen wordt, om op te staen, als den hert-neckigen in boosheydt, die de gratie tegen-staet, en sich on-weerdigh maeckt, gelijck den duyvel aen Godts genaede, door duyvelsche boosheydt. Is 't dat wy als menschen ghesondight hebben: laet ons niet uyt-stellen te komen tot den throon der genaede ende rechtveerdigheyt, daer wy voor den Rechter ons schuldigh bekennende ons sonden beleyden, ons selven veroordelen; alleen ghenaede vereyschen, de selve soo licht bekomen, ende ont-last worden van swaere packen, en al onse schulden betaelen, met geen ander gelt, als een rouw-hertighe beleydenisse van onse schulden. Wilt gy nu sien, hoe dat u sonden u konnen dienen tot eenen trap om u te verheffen? Aen-merckt, dat waer het saecken dat jemandt soo ellendigh geworden waer als eenen Iob, sittende verlaeten op eenen mest-hoop, en by gebreck van doecken, den etter van sijn zeeren met scherven moest af-schrabben, en hy konde met een woordt segghens, ^(a) Pecavi, ick heb ghesondicht sijn selven her-stellen, en vanden mest-hoop, op klimmen eenen throon van glorie, ende van Codrus worden eenen Craesus? Stelt nu dien ellendign by eenen mensch van gratie berooft, beswaert met doodt-sonde, daer en is geen ander onder-scheydt, als tusschen een véselken stofs en den heelen hemel, van den eenen ende den anderen: een woordeken alleen dat David met den monde sprack, met een versuchtende herts-gepeys, wordt den sondaer van een slaef des duyvels een kindt van Godt, vanden mest-hoop verheven tot den throon: Wie is wijs die soo goeden koop sijn zaeliheydt niet en wilt koopen?

(a) 1. Reg. 12.