Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 16]

VI. Sinne-beldt.

Den hondt, die streelt hem, die wat geef;
Maer bast en bijdt, die hem niet en heeft.

DEn Huys-bewaerder hont, die s'nachts waeckt voor de dieven
Is wonder seer getrouw' in't volgen en believen

Van sijnen Meester, daer hy seer voor quispelt-steert,

Als hy van honger een brock-broodts van hem begeert:

Maar soo hy jemandt siet, die niet en heeft te gèven,
Dan grimt hy oft hy bast tot byten aen-gedrèven,

En schiet hem nijdigh toe, al doet hy hem geen quaedt;

Het is een hondts gebruyck, die streelt op eygen baet.

Maer sou den hondt alleen van aerdt sich soo gewennen,
Om iemandt anders, dan op eygen baet t'her-kennen?

Neen, neen, daer sijnder meer, oock die geen honden sijn,

Die hondts sijn inde daedt, en menschen zijn in schijn.

[p. 17]

 

Die in 't uyt-wendich Godt wel schijnen te behaegen,

 

En voorder geen liefd', dan als een' hondt hem draegen:

 

Waer van dat David seght, dat zy in hun gemoedt,

 

^(a) Soo lang her-kennen hem, als hy hun wel-daedt doet.

 

Maer zijn zy niet versaedt in al dat zy begèren?

 

Soo schieten zy hem toe met last'righ murmurèren

 

Den hondtschen aerdt in 't quaedt, die volgen zy wel naer

 

Maer dat g'hem volgt in'tgoet, en word'ick niet gewaer.

 

Die dan met waere liefd' sijn gunst aen Godt wilt schenken,

 

Die magh niet sijen loon noch sijne straf bedencken,

 

Wilt hy niet als een' hondt geacht zijn met de daedt,

 

Die sijnen Meester mindt alleen op eygen baet?

(a) Ps. 58. v. 16.

Voort-gangh op het selve.

HEbbende verstaen van wat soetigheydt de liefde is, die oock de bitter werelt kan in eenen Hemel veranderen: is 't niet schandelijck, dat wy Godt niet anders minnen als met eene hondts-liefde, alleen op eygen baet, en Godt wel souden begrimmen, als hy ons niet alles geeft naer onse on-gherègelde begeerte; 'k laet daer, die hem wel souden bijten, waer het in hunnen maght? ô! liefde! Wat sal ick van u segghen? Wil ick u prijsen, als den on-verstandighen Mensch, niet als op eyghen baet? gaet nu ghy dwaesen mensch, ghy hebt smaeck inde doodt, die niet en wilt eten van den Boom des Levens, en wie sult ghy konnen beminnen als gy niemandt bemindt dan u selven? Van wie hebt gy gesogen dese hondts-liefde anders? dan uyt u in-geboren boosheydt door de be-erfde sonde, dat ghy de ooghen slechtelijck af-went van het Hemels

[p. 18]

goedt ende die tot u selven keert. Het is waer: had onsen aerdt niet bedorven geweest, de liefde had haer begintsel van Godt ghenomen: maer nu verblindt zijnde en door boosheydt besmeurt, heeft een ander beginsel van liefde ghesocht ende gevonden, niet anders dan ghelijck een claer fonteyn vervuylt, en in haeren oorspronck verstopt, soeckt ander loop-aeders, alwaer sy berooft van haer eerste suyverheydt nu slijckachtigh door-vloedt: alsoo oock de borne van de menschelijcke liefde tot Godt, door de erffelijcke boosheydt bedorevn, nemt eenen anderen loop, maar die slijckachtigh is en van vuyligheydt stinckt; wy beginnen nu de liefde eerst van onsselven, die van Godt hadden moeten beginnen, en thoonen ons ergher als den Hondt, die aen-hanght ende mindt die hem wel-doet ende onder-houdt; maer dat ons schandelijck is, dat wy niet alleen als eenen hondt, die sijnen meester, die hem voedt ende wel-doet, ghetrouwelijck by-blijft ende dient, daer wy on-danckbaer met soo veel wel-daeden van Godt voor-komen ende daer naer noch on-eyndighe toe-belooft worden, hem niet alleen verlaeten, en aen-hanghen onse doodt vyandt; maer noch quaelijck ghetrocken worden om Godt te minnen.

En wie hanghen wy aen? onsen erf-vyandt: wat heeft hy ons gedaen? heeft hy ons geschaepen als wy noch niet waeren? heeft hy ons gesocht als wy verloren waeren? van de doodt met sijn bloedt af-gekocht &c.? En alsoo de wel-daeden de voncken zijn van 't liefde-vier, waerom minnen wy hem? hy jont ons vermaeck in 't leven. Van wat duer? soo langh een zeem-verder door den mondt gestreken wordt, die ons daer naer de galle des doodts met bitterheyt sal doen op-komen.