Diversche liedekens
(1574)–Matthijs de Castelein– Auteursrechtvrij
[pagina 59]
| |
waende best vreught hantieren
Ghy zeyt mijn oud vreught moest ick deruen:
Schoon lief het grief dat ick doen besief, doet my noch steruen.
Reyn blomme vol vreughden wel gheraeckt
Wy waren d’een op d’ander wel ghemaeckt,
Dits claer elck macht wel weten:
Wies ick dy gheboodt, oft ghy my spraeckt
En hebben wy gheen van been versaeckt,
Het bleef in ons secreten:
Maer als ghy wttet al dijn vermeten
Dat scheeden ons been zou onteruen,
Schoon lief, het grief, dat ick doen besief, doet my noch steruen.
Ghelijck haer de roose blyde ontpluyct
Wanneerse dat zonne-schyn besmuyckt
Seer vreughdich int aenschouwen,
| |
[pagina 60]
| |
Tsgelijcks schoon lief heb ick v gebruyckt,
Want ghy alle vreucht in v beluyckt,
Ghy zijt den fleur van vrouwen,
Maer als ghy nooptet dat woord vol rouwen,
Dat tscheen ons herte sou duerkeruen,
Schoon lief, het grief, dat ick doen besief, doet my noch steruen.
Ghelijck ooc den dau op tgroenste daelt,
En heb ick van trooste noyt ghefaelt,
Jck mindu bouen maten:
Die bie is gheluckich wel ghepaelt,
Die tuwent haer sucker-voetsel haelt,
Ghy zijt vol heunichraten:
Dits cause als ick v lief moeste laten,
Sichtent versuchte ick menich weruen,
Schoon lief, het grief, dat ick doen besief, doet my noch steruen.
Princesse mijn troost, noteert tbediet,
Bepeyst v, de schuldt en is myne niet,
Te bet meughdijt ghedooghen,
Ghy weet wel men singhd in mijn oud liet,
Daer dopsien ghebreeckt, thert lijdt verdriet,
Niet voor tsolaes der ooghen:
Maer als ons liefde begonst verdrooghen,
Uercranckte my mijns lichaems neruen,
Schoon lief, het grief, dat ick doen besief, doet my noch steruen.
|
|