Diversche liedekens
(1574)–Matthijs de Castelein–
Auteursrechtvrij
[pagina 46]
| |
 Dit schoon edel bloet,
Die wangskins soet
Doen my den moet
Van als verlichten.
Als had ick noch soo groot verdriet,
Soot wel gheschiet,
Sijnde verstoort van zinne:
Wanneer mijn schoon lief op my ziet
T’grief comt op niet
Als zy my tooght goe minne:
Deur d’wesen zeer fier
Den druck hoe onghier,
Uoort al t’dangier doet sy verschoeyen:
Haer lijf wit en claer,
Haer langh ghelu haer
Doet my eenpaer, den zin vervroyen.
Als had ick hier, gheseyt al plat,
T’schoon Nerots bat,
Oft thien duyst angeloten:
Als had ick te wensch dit oft dat,
Oft Cresus schat,
| |
[pagina 47]
| |
Wies d’weerelt houdt besloten,
Js d’lief niet ontrent
Jck lyde torment,
Maer t’boel present, doet veel vermeughen:
Haer zebaerheyt groot,
Die lipkens root
Doen my ter noot, mijn hert verheughen.
Ter weerelt is gheen vreught verhaelt
Daer liefde faelt,
En ghy derft die schoon ionckvrouwe:
Maer daer d’een woordt d’ander betaelt
En liefde straelt
Dats een weerelt root van gouwe.
Sulck is Uenus cracht
Bee dach en nacht,
Natueren pacht, can dit bewysen.
Die borstkins al rondt,
Den lachenden mondt
Doen my terstondt, heel veriolysen.
Princesse, schoon lief, wel ghedaen,
T’dicht late ick staen,
Als passeerdy alle ieughden,
Die v ziet achter straten gaen
Peyst niet een spaen
Dat ghy zijt zoo vol van vreughden:
Als siet een ketijf
Een wtnemend’ wijf,
Hy past niet stijf, op zulcke zaken:
| |
[pagina 48]
| |
Dijn vierich tempeest
Uol blyschap meest
Can elcken gheest, subijt vermaken.
|
|
