nou ja, naar... een bed was er niet eens, maar wel een vloer met een dik tapijt. Waarom ik die avond nou zo achteloos was? In elk geval zou, in een film, het volgende beeld een close up van de dokter zijn, die zei: “Je bent zwanger.” Dat was dan dat. En nog steeds geen moederinstinct. Ik vind het vreselijk.’
‘Het stuk dat we in de schouwburg hadden gezien, heette De gevaarlijke bocht - weet je nog?’ vroeg ik.
‘Nou en of,’ zei ze. ‘Ik vond het een wrang toepasselijke titel. De avond van de dag dat ik bij de dokter was geweest, had ik met je afgesproken op Scheveningen. We zouden naar Maurice Chevalier gaan, die zong in de Kurzaal. Ik zag er tegenop het jou te vertellen, want ik had geen flauw idee hoe je reageren zou. Wat wist ik helemaal van je? Zowat niks. Maar ik moest het je vertellen. Je stond al te wachten bij de ingang van de Kurzaal toen ik aankwam. Ik zei: “Zeg, ik ben bij de dokter geweest. Er is geen twijfel mogelijk - ik ben zwanger.” En jij reageerde volslagen idioot. Je zei: “Nou, dat is toch leuk, een kind.” Je straalde van vreugde!’
Ze keek me een beetje spottend aan.
‘Misschien had jij wel een moederinstinct,’ zei ze.
‘Nee, het was een afwijking. Wij houden van kleine kinderen. Dat zit in de familie.’
‘Dat zal het dan wel geweest zijn,’ riep ze. ‘In elke geval had jij daar op Scheveningen
Auteursrechtelijk beschermd
