Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 336]

Heldere ochtend...

Heldere ochtend, prinselijk licht,
stroomend over vroeg ontwaken,
na een nacht zoo warm als bloed
koel en zuiver elkaar genaken
en het lang verbeide licht
brandend als een vaste baken.

Duister werd de nacht volbracht -
van een hart-bewogen deinen,
stormend over 't wachtend bloed,
naar dit morgenlijke schijnen,
wit en stijgend als het lied
waar de schaduwen voor verdwijnen.

En mijn hand tast naar een hand
rustend op het koele linnen;
tengre, teedre, zachte hand,
die mijn vaste greep gaat winnen
nu de èens-voortvluchtige dag
zijnen thuisvaart kan beginnen.

Wervlend langs? den witten wand
wordt het lieve leven wakker,
over heel den jongen dag
spannen zich de heemlen strakker,
naast den maatslag van mijn hart
hoòr: het antwoord van een makker.

Heldere ochtend, prinselijk licht,
stroomend als een stroomend water
over de beminde rust
van haar slapende gelaat en
't weten van 't bestendig deel
onvergankelijk... nú en làter.

(G.N. 1931)