Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 240]

Op goeden vrijdag

I

Het is geschied, dat men langs Oostenrijk's wegen
de Joden hoonde en ook heeft geslagen,
omdat hun oogen heimwee naar den Heiland,
hun lippen echter twijfel's sporen dragen.

Dat is niet goed, maar wil dan hun, o Heer,
die trotsch als vreemden in Europa leven,
het fonklen van den geest en macht en roem
en Jacob's kracht aan hunne lend'nen geven,

Maar schenk hun zielen dan het milde licht
dat stamt van Hem, eertijds aan 't Kruis gehangen.
.................
.................

.................
.................
Erbarm U, Heer over
de potsenmakers, droomers, de verdorven kind'ren

En over allen, waarvan er vele gaan
bij dag, bij nacht langs Oostenrijk's vele wegen,
neem van hen af vermoeidheid's zware last
als zij zich eindelijk te rust begeven.

[p. 241]

II

Mijn vaderland, mijn Oostenrijk,
ontmoet ik u nog steeds op al mijn wegen?
Zijt ge niet der vrouwen gelijk
die, aarz'lend aan den slaap zich gevend,
vermoeid en bleek maar dubbel rijk
aan schoon, ons hart zoo vreemd bewegen?

Wij zweren, Heer gebenedijd,
die Oostenrijk's hoogste Herder zijt,
wij willen liever in Oostenrijk sterven
dan het voor 't Duitsche Rijk te derven.
Beschut, o Heer, dit oude Rijk,
Uw Katholieke Oostenrijk!

(Uit: Bruchstücke aus unvollendeten Gedichte van LEOPOLD VON ANDRIAN).

(1875)